Subscribe to continue reading
Become a paid subscriber to get access to the rest of this post and other exclusive content.
Become a paid subscriber to get access to the rest of this post and other exclusive content.
February 13, 2025
Woke up, shat, wrote on my digital journal about yesterday’s happenings, read a newsletter, saw vomit (probably Walnut’s) and cleaned that up, fed the kitties, and scooped their litter. This is my morning routine nowadays.
I decided I’ll have the pork ribs from Costco. I can air-fry them from frozen, so it’s a quick prep. I still have some roasted veggies from yesterday that I can pair it with. Kaso ang dry. Wala akong sauce or dip. So I asked ChatGPT for suggestions and settled on an easy sauce using ingredients I already have: garlic butter soy sauce. I can pour it over the crispy ribs to give them a little bit of moisture.
I’m half-listening to Trevor Noah’s podcast while making the sauce. I think they’re talking about the loneliness epidemic.

Nagising, nag-poop, nagtimbang.

Nag-gain nanaman ako. And for the first time ever, mas magaan na sakin si Kenneth. Almost 10kg na kasi yung na-lose nya ever since nagstart syang mag-keto diet at mag-workout almost everyday. Ugghh hindi ko kaya yung discipline nya. Minsan nakaka-inspire pero minsan nakaka-demotivate. But ultimately, I’m proud of him because he did this all by himself. Walang nag-push or nag-pressure sa kanya. Nanood lang kami nung docuseries sa Netflix na You Are What You Eat at yun na! Bigla na lang syang nag-decide maging healthy. That was 6 months ago and he never stopped. Hays, sana kaya ko din yung ganun.
Woke up. Pinapakiramdam ko kung masakit pa rin likod ko. Parang medyo na lang.

Doing this para ma-distract ako sa kalungkutan.
Nagising ako ng 4:44 AM at si Almond agad ang una kong naisip. Chinat ko yung vet clinic slash pet hotel kung kumakain ba si Almond. May chat din ang Mama tungkol sa crypto na scam daw.
Natulog ako ulit pero pilit. Nagising ako ng 6 AM pero wala pa ding reply yung clinic. Baka maaga silang magsara.
Kaya nga pala nasa pet hotel si Almond kasi mangangasal ang in-laws ko at 3 days silang wala. Pinagisipan na namin at wala talagang ibang paghahabilinan kay Almond kaya no choice na dun sya iwan. Pwedeng sa iba, OA yung lungkot at iyak ko, pero wala akong time at energy mag-explain kung gano ko sya kamahal.

Tagal ko nang di nakakagawa ng ganito. Na-miss ko so gagawa ako ngayon.
Aga kong nagising. Bumangon na ko kasi natatae ako.
May ka-chat ako na may apply din dun sa company na inaantayan ko ng update. Hays ang tagal naman magkaron ng linaw. Ano ba? Tanggap ba ako o hindi??
* hays sabi ko di na ako magbubukas ng social media sa umaga
Nagbabasa ako ng mga articles na naka-save sa Instapaper ko. Yung isang article ay yung sinend ng journaling buddy ko last week na ngayon ko lang naisip basahin. Tungkol sya sa manifestation.

Wow nasusunod ko ang morning routine na ginawa ko. Tapos na kong mag-meditate, yoga, magbasa (naka 45 mins ako agad sa goal kong 1 hour per day), kitty care (scoop litter + refill tubig + vacuum ng nagkalat na litter) at gratitude journal. Naksss.
Pero mukang hindi ko magagawa yung exercise. Kasi after kong mag-yoga, nakaramdam ako ng several sharp pains sa tagiliran ko, yung area na inoperahan ako. Kaya maghihinay hinay muna ako.

SATURDAY
7:20 AM
Nagulat ako gising na rin si Kenneth. Ilagay ko daw yung weighted blanket sa kanya hindi nya daw kaya. Kawawa naman. Nagpa-booster shot kasi sya kahapon plus flu shot. Tig kabilang braso kaya hinang hina.
8:12 AM
Mali. Bakit ko in-open ang Messenger. Pagkatapos ng Messenger, Instagram naman. Wala na. Dire-direcho na.
9:15 AM
Hindi ko inexpect na iiyakan ko ‘tong driving. Every after practice, gusto kong umiyak (twice yung totoong umiyak talaga ko). Frustrate na frustrate na kasi talaga ako kasi hindi ko sya magawa ng tama. Kung tumama man ako, hindi naman ako consistent. Pano na ko papasa?
Kahapon kasi nag-practice kami ulit at nilampasan ko nanaman yung stop sign (yung 4-way stop). Hindi ko alam bakit hindi ko napansin. Tapos ang daming comments nung tito ko sa pag-drive ko pero hindi ko naman minamasama kasi totoo. Nakaka-frustrate lang talaga kasi ginagawa ko naman yung best ko at naka-focus naman ako pero ang bulok ko pa din. Ang bulok ng coordination ko. Siguro oo expected naman, kasi nga baguhan pa lang ako. Pero eto yung mga moments na gusto mo nang umayaw at ang tumatakbo sa isip ko ay baka hindi ko talaga ‘to kaya.
Ang dami ko lang talagang feelings sa driving ngayon. Kasi ngayon na yung road test ko kaya extra hindi ako mapakali. Hay gusto ko nang matapos. Gusto ko nang mag fast forward sa 5 PM tapos malalaman ko na lang kung pasado or bagsak ba ko. Ayokong i-experience yung mismong road test, gusto ko na lang malaman yung result.
Hindi ako makapagisip ng maayos at hindi ko magawa yung mga gagawin ko dahil dito. Basta after nito, bagsak man o pasa, sobrang luluwag na yung pakiramdam ko. Pero sana naman pumasa na ko para wala na talaga kong iisipiiiiin. Kasi kung bagsak nanaman, prolonging the agony nanaman until mag road test ako uli.

Ah pota tama na nga. Ayoko nang bigyan ng emphasis masyado ‘tong road test na ‘to. Gusto ko lang i-address yung current kong nararamdaman. Mukang nakatulong naman ang pagsusulat (as always).
Okay magbabasa na ko. Ang fitting pa nung binabasa ko, Anxious People. Pero feeling ko hindi ako ma-aanxious dito kasi funny yung book.
Orayt tingnan na lang natin mamaya. Mamayang 3:40 PM ang road test ko.
6:10 PM
So eto na nga. Bagsak nanaman ako 😂 Laughing emoji pero umiyak nanaman ako kanina. Hahaha. Kay Kenneth lang ako nakakaiyak pero pag iba yung kausap ko napipigilan ko. Pero pag kay Kenneth, bagsak lahat ng defenses. Ang bilis ko umiyak. Tsaka iyakin naman talaga ko di lang halata. Tapos chinat ko yung tito ko nangasar pa lalo.

Tanginang driving talaga ‘to. Hindi ko magawa gawa. Mas okay pa sakin hindi matanggap sa trabaho kasi may ibang companies naman or pwede akong mag-change ng career. Pero etong road test, dun at dun pa din ako babalik. Wala akong kawala.
Kaya din siguro extra extra yung frustration ko dito, kasi sa mga major happenings na na-experience ko, hindi ako bumabagsak. So hindi ako sanay sa ganitong feeling. Board exam, pasa. IELTS, pasa. Japan at Korean visa, approved. Application pa-Canada, approved. Kaya naman siguro ganito na lang yung iyak ko dahil lang dito sa road test na ‘to. Siguro it’s about time daw na makatikim naman ako ng sunod sunod na failure. Masyado na daw akong na-spoil ng universe.
SUNDAY
9:46 AM
Ang ganda ng ambience ngayon. Kasi kumukulog at umuulan. Basta ang sarap sa feeling. Ang sarap mag-chill at magbasa ng libro. Wait titingin lang ulit ako sa labas baka mawala yung feeling.

Hayyyyy ang sarap. Parang may nostalgic feels. Ngayon ko na-aappreciate yung pagka-sentimental ko. Minsan kasi nakakalungkot maging senti pero may mga ganitong moments na may ability sya na kaya ka nyang ibalik dun sa happy feelings. Feeling mo nata-transport ka sa nakaraan. Para syang super power. Nakaka-good vibes.
Pasira lang ‘tong si Kenneth kasi ang ingay. Naglalaro ulit ng COD. Alam nyo naman pag naglalaro puro murahan at sigawan. Kala mo naman nasa gyera talaga.
Nagiisip ako ng gagawin ngayon. Gawa muna akong to-do list.

Excited nga pala ko sa upcoming Apple Event. 2 days na lang! Kasi may possibility na bumili ako ng bagong iMac dahil nga hindi na maganda yung performance nitong laptop ko sa mga pinaggagawa ko. Eh mag-aaral pa ko ng animation so hindi nya talaga kakayanin. Parang sira na nga din yung bluetooth kasi ang gulong gamitin nung mouse tapos hindi na sya kumokonek sa speaker.

Pero wala talaga kong pambili. Yung naipon ko ay mga 1/4 pa lang nung total amount. Baka nga 1/5 pa. Pero pinagusapan namin ni Kenneth at ang gagawin namin ay uutangin muna namin sa travel fund namin. Kasi sa lagay ngayon parang hindi pa din naman namin magagamit yung travel fund. So yun. Tapos ibebenta ko na ‘tong laptop. Ewan ko lang kung magkano na lang ang value na ‘to. Maigi ding pandagdag.
Gutom na ko.
10:21 AM
Nasira na yung happy feels nairita ko kay Kenneth. Pero okay na. May rules na kami sa office. Bawal sya magingay pag nagaaral ako 😂
2:24 PM
Almost 4 hrs na pala ko nagddrawing. Yun talaga ang problema sakin hindi ko alam kung kelan titigil. Lagi kong plano na every 30 minutes maguunat ako pero nalilimutan ko lagi. Mapapatigil lang ako pag may sumasakit na sakin or nangingimi na yung muka ko.

Hindi ko alam kung pano ‘to tatapusin. Baka magsimula na lang ulit ako sa una.
3:31 PM
Nag-crave sa lechon belly rice bowl at quezo mais.

Nagsisi ako sa lechon belly sumakit yung ulo at batok ko. Never again (?).
5:47 PM
My drawing setup plus trying to re-color my sketch.
