Still trying to finish my book report for ‘Recapture the Rapture’ at medyo drained na ko so titigil na muna ako. Sobrang nagustuhan ko kasi yung libro kaya gusto kong i-extract yung mga napulot ko at i-summarize ko sya in a way na madali ko syang maa-absorb. Pag magbabase lang kasi ako dun sa mga hinighlight ko, minsan kailangan ko pang basahin ng ilang beses bago ko ma-gets ulit. At least sa book report ko, sarili kong words so madali kong maiintindihan.
Gusto ko lang i-share yung isang part na sinulat ko kasi medyo connected rin sya dun sa last post ko.
Ang tagal na pala nung last ‘Happy Things’ ko. One month ago na. Ang dami nang nangyari. Sana maalala ko pa. Siguro unang-una:
I Got My Refund!
Nabalik na sakin yung pinambayad ko sa French classes! Malaking halaga sya at may 5% sa isip ko na baka di na mapabalik sakin. Kasi baka hindi naman totoo yung promo nila. Baka pang-hikayat lang nila para mag-enroll ang mga tao. Pero iniisip ko na lang, madami naman akong natutunan at nag-improve talaga ko. Pero totoo ngaaa! Binalik nga nila! Mga 3 months siguro akong nag-aantay pero finally andito na. Yayyy!
My First Concert Experience
Nakailang ulit na ata ako dito 😂 Pero hindi ko sya pwedeng i-leave out sa ‘happy things’ list ko. Basta andito yung full experience ko sa concert ng Kamikazee.
Tapos nakita ko sa IG na may come back concert ang Blink 182! Di pa namin napaguusapan ni Kenneth pero for sure gusto nya rin. Magkano kaya ang tickets..
TFC
Meron na kaming Cinema One! Tapos meron din nung mga lumang movies ni Jolina Magdangal, my grade school idol. Ang nostalgic ng feeling. Tsaka naiibsan nya talaga somehow yung pagka-miss ko sa Pilipinas kasi eto yung usual na naririnig kong pinapanood ng mga magulang ko, lolo at lola ko. Minsan nga hindi naman talaga ko nanonood pero gusto ko nasa background lang sya. Ang comforting nya sa tenga.
Klasik
Films and Shows and Podcasts
Eto yung mga na-enjoy kong panoorin the past month aside from Jolina movies:
Films
Shows
Podcasts
Telebabad
Sarap ng kwentuhan namin ni Arien. Naka tatlo’t kalahating oras kaming magkausap. Feeling ko kaya pa namin ng mas matagal eh. Sa daldal ba naman namin.
Naalala ko yung college memory na seatmates kami sa bus papuntang Maynila kasi field trip namin. Mga ilang oras din ang byahe at non-stop talaga yung kwentuhan namin. Di kami nauubusan.
Parang dito lang sa blog ko, di ako nauubusan ng kwento. Dami ko pa ngang naka-pending na posts na di ko pa nasusulat. Tapos meron akong 46 posts sa drafts ko na hindi ko na siguro mapa-publish ever kasi ang outdated na.
Finished a Book
I-highlight ko na lang kaya yung buong book
Nakatapos rin ng libro sa wakas! Ang saya basahin ng book ni tita Oprah kasi ang dami kong wisdom na napulot. This book is called ‘What I Know for Sure‘. Mapapa sanaol ka na lang kasi parang naabot na nya ang self-actualization, the highest level in Maslow’s hierarchy of needs.
Late Night Trip
Sama si Cashew 😍
Sobrang rare mangyari na ma-convince ko si Kenneth na lumabas ng gabi para bumili ng impromptu snack. As in first time nga ata ‘to nangyari. Nakakatuwa lang kasi medyo nagiging carefree na sya. Kasi kung yung dating Kenneth, ang dialogue nya ay, “Gabi na.” Pero kung iisipin mo, ano naman? Di pa naman tayo matutulog, may gasolina naman yung sasakyan, wala naman tayong ibang iniisip at this moment kundi tayo lang, bukas naman yung tindahan, etc. Haha bigla tuloy bumalik yung frustration ko pero babalik ako sa present. Mas nagiging loose at easygoing na sya and I am here for it.
Tinatamad akong maligo. Nanonood ng Cobra Kai si Kenneth at kahit dati pa, di ko magets bakit sya na-renew for season 2. At ngayon may season 5 na sya?! Tapos na-nominate pa sya for an Emmy for Outstanding Comedy Series! Huhh?? Emmy? Comedy?? Okay. Maliligo na ko. Dinadaan ko lang sa pagsusulat ang katamaran ko.
Yay start na ko next month! Open lang yung free French classes nila for permanent residents so sana matagal pang ma-process yung citizenship namin. Excited na ko! Plus buti online lang din yung classes. Hihi.
Bakit kaya hindi pa ko inaantok. Ang aga kong nagising, hindi ako nag-nap, tapos 3AM na ngayon pero buhay pa yung diwa ko. Mga 5-10% pa lang yung antok ko.
Siguro dahil masyado akong nadadala sa mga ganaps sa Stranger Things. Ang galing pa din ng Duffer brothers. Super engrossed at interested pa rin ako sa mga nangyayari sa kanila both major and supporting characters. Kelangan ko pang mag-warm up dun sa bagong monster nung una pero ngayon nakasakay na ko. I am here for the ride. Roller coaster talaga yung emotions kahit episode 4 pa lang kami.
Discovered a new, yummy and (most importantly) cheap pizza place
Although this took me 3+ hrs to edit, I enjoyed creating this. This was supposedly for my YT channel but I don’t have the energy to edit with Final Cut that day. IG reels will do.
Gabi na pala akala ko 3 PM pa lang. Na-distract ako masyado paglalaro ng Cozy Grove at panonood ng The Avengers and Thor: The Dark World.
Pero eto, nanonood na uli ako ng class ni @rossdraws. In fairness ang sulit nung bayad kasi 2.5 hours yung lesson tapos real time sya nag-ddrawing so kita mo talaga yung process. Medyo nab-bore lang ako ng konti, at ang salarin ay yung attention span ko. Pero tina-try ko naman iimprove.
Ang saya makinig ng lesson kasi weekend. Walang pasok si Kenneth so medyo tahimik dito sa office. Pero minsan ang ingay pa din kasi naglalaro din sya ng COD for ilang hours.
I-close ko na muna yung Discord nadidistract ako.
9:36 PM
Nakakaaliw panoorin yung class. Kasi dalwa sila. Yung artist, si Ross, plus si Stella, the “student voice”. So ang ganda na merong student voice kasi sya yung nagtatanong habang nagpe-paint si Ross. Mga questions like, “How did you make this shadow?” or “What are you thinking while doing the sketch?” At ang galing nyang student voice kasi ang thorough nya. Lahat talaga tinatanong nya. Tapos may mga moments na nagkukulitan sila so natatawa ako. Parang hindi lang sya rigid na video tutorial, medyo pang podcast din kasi may mga chika moments.
10:14 PM
Done with the lesson! Hindi pa pala portraits yung pinagaaralan namin. Concept illustration from reference pala. Bukas ko na sisimulan yung assignment kasi pag sinimulan ko ngayon baka alas-tres ng madaling araw na ko makatulog.
11:49 PM
Just watched 2 productivity videos by 2 popular productivity YouTubers.
Parang lahat nung productivity tips na minention hindi ko fina-follow. Pero lahat na-try ko na, wala lang talagang nag-stick 😂 Parang napaisip tuloy ako baka kelangan ko pa ng konting structure. Bukas ko na pagiisipan ng matindi.
Nakaka-anxiety yung driving lesson ko mamaya. Hindi talaga ko nag-eenjoy mag-drive. Or bitter lang ako kasi hindi pa ko makapasa sa road test. Para ba syang isang bagay na matagal ko nang isinulat sa to-do list ko na gustong gusto ko na syang maalis sa list pero hinding hindi ko macheck-an. Gusto ko nang makapasa kasi gusto ko na syang matapos. Wala na kong pakealam dun sa perk na pwede na kong mag-drive at makalakad ng solo. Gusto ko na lang talaga sya matapos!!
For my smoothie bowl
Ang ingay dito sa apartment may ginagawa sa labas. Ang daming pukpok at drilling sounds. Hindi nakakatulong sa anxiety ko. Kaya naman, sobrang sakto yung recommended video ko sa YT kanina:
In fairness sobrang nakatulong 😂 Sya yung author ng The Subtle Art of Not Giving a F*ck. Hindi ko pa natatapos yung book nya. Pero buti naisipan nyang gumawa ng YT channel.
2:38 PM
Bakit nga kaya nakaka-comfort ang junk food pag stressed or bad mood. Kakatapos lang ng driving lesson namin tapos may mga sablay nanaman ako so medyo agitated pa rin ako hanggang ngayon. Nakakainis kasi hindi ako pwedeng magkamali kasi maaaksidente ako at pasahero ko. So ngayon eto ang kinakain ko.
Nakaka-feel better kahit hindi healthy. Eh kelan ba nangyari na pag stressed ka pagkatapos kakain ka ng salad or vegetable sticks? May tao bang ganun??
5:35 PM
Cozy Grove time
10:05 PM
Kakatapos ko lang sa Iron Man 2. Ang gandaaa. Medyo minadali nga lang yung ending. Parang bitin yung fight scenes kay Ivan Vanko nung huli. Next sa lineup is Thor. Baka bukas ko na panoorin magaaral muna ako. Nagsend na ng class package si @rossdraws! Yung Lesson 1.1 is about portraits. Weakness ko yun kaya excited ako matuto.
10:45 PM
Tagal magdownload nung class. Dahil jan, simulan ko na yung Thor hehe.
1 AM na no nakatulog kanina pero hindi ko pa rin natapos yung Captain America: The First Avenger.
Ang kapal pa rin ng snow. Mahihirapan nanaman akong magdrive bukas 😭
1:09 PM
Kelangan ko nang magbreak ang dami ko nang nagawa. Gutom na rin ako. Ipagpapatuloy ko na yung marathon ko ng Marvel movies.
Sobrang nagagandahan ako kay Peggy 😍
I super love her character and bagay na bagay sa kanya yung hairstyle nya.
2:21 PM
Enjoy na enjoy ako panonood kasi wala na ko halos maalala. Parang pinapanood ko sya for the first time.
2:44 PM
Huhu di natuloy date nila ni Peggy. Next na. Captain Marvel.
3:03 PM
Inaantok ako wala akong maintindihan. Ano ba ang Kree. Di ko alam kung nasang world sila. Google ko nga muna.
4:16 PM
Kasama ko na sin Kenneth manood ng Captain Marvel. Nag-eenjoy syang makinood. Pero break muna, tumawag ang Kuya. Aga gumising ng Kuya 5 AM pa lang dun. Nagkwento lang sya about sa quiz nya. Nagte-take sya ng Vet Med.
5:31 PM
Ganda ng Captain Marvel!!! Bakit nung time na lumabas yung movie sinasabi nila na parang hindi daw okay tapos ayaw nila kay Brie Larson. Okay kaya.
Gusto na ni Kenneth na matapos ko kasi gusto na rin nya panoorin yung WandaVision. Haha baka ilang linggo pa bago komatapos lahat. Okay, Iron Man naman next.
7:56 PM
Napaibig ako sa matamis. Nagbake ako ng brownies.
8:50 PM
Tapos na ko sa Iron Man. Nakaka-inlove si Tony Stark 😍
12:29 AM
Buti hindi ako na-tempt tapusin yung Iron Man 2. Nakapag-paint ako kahit papano.
Panggulo
In fairness natuwa ako sa gawa ko ngayon. Ayoko dapat isama yung sarili ko dun sa painting, balak ko yung vending machines lang. Pero mukang good decision kasi nagkaron ng focal point. Tsaka okay yung pagkaka-paint ko dun sa payong. Yun yung favorite part ko. Kasi ang ganda nung effect tapos hindi sya ganun kahirap i-achieve.
Mukang hindi tumigil ang snow kagabi. Itsurang winter nanaman dito. May driving lesson pa naman ako sa Thursday. Sana matunaw na.
Natigil na ko sa pagbabasa ng Deep Work kasi nag-expire na yung loan ko sa library. Ang binabasa ko naman ngayon ay Lifespan by David A. Sinclair. Sinasabi dun sa book na ang pagtanda daw ay isang type of disease. And may mga diniscuss sya na ways para macombat ang aging. Merong mga practical ways tapos meron ding pwedeng i-take na pills.
Skeptical ako sa mga nababasa ko dito pero interesting. Sometime daw in the future, magiging average na daw yung age na 120 y/o. Pero hindi lang lifespan yung focus nya dito, yung healthspan din. Kasi kung hahaba nga yung buhay ko pero uugod ugod naman ako or parang lantang gulay, wag na lang. Pero sinasabi dito na possible daw maging youthful pa din yung energy kahit mareach mo yung age na 60 or 70 or more.
So mga ganyang books yung interest ko ngayon. About improving health. Since ang dami ko kasing medical conditions, nagiging proactive ako ngayon na magseek ng ways to be more healthy. Kaka-signup ko nga lang sa isang webinar about gut health and hormones naman.
Pagkatapos kong kumain, maglinis ng bahay, maligo at manood ng latest vlog ni Ivana Alawi, nandito na ko sa office namin. Ready na ulit akong matuto. Ipagpapatuloy ko yung sa Design Fundamentals. Actually pala, napagaralan ko na ‘to sa isang course na tinake ko sa Red River College. Pero Graphic Design kasi yung focus dun. Dito naman painting.
1:02 PM
Getting distracted. Too much cuteness.
Break muna.
2:05 PM
Sarap ng idlip ko. One of the perks na pinaka thankful ako ngayong freelancer na ko—makaidlip kahit anong oras ko gusto. Hindi ko malilimutan yung mga times sa office na sobrang antok na antok na ko tapos gusto ko lang pumikit kahit 2 minutes lang pero hindi ko magawa kasi hindi pa oras ng break ko.
3:07 PM
Done with the course! Okay naman sya. I was not expecting too much kasi parang hindi nya masyadong forte yung magturo talaga. May mga ganun kasi. Yung magaling sila sa isang bagay pero hirap silang magturo. Lalo na yung mga natural na talented talaga. They depend more on feelings. Yung hindi nila ma-explain pero sa kanila “it feels right”. Ganun yung instructor. I appreciate na he’s trying his best to be helpful. May binigay syang list of artists and books for further studies at nag-iwan din sya ng personal e-mail address nya. Sana magreply sya pag dumating yung time na kelangan kong may itanong sa kanya.
Galing talaga
Magbabasa muna ako or Duolingo. Naka 3 chapters ako ng Anxious People kanina nung nagbreak ako. Dapat maka 10 chapters a day ako para matapos ko in time yung book bago ma-expire yung loan.
5:41 PM
Magd-drawing sana ko kaso sumasakit nanaman yung batok ko. Nanood na lang ako ng shorts from Pixar. Eto yung isa kong pinanood. Ankyut.
So yun pala yung shorts na lagi kong nadidinig sa mga animation peepz. It’s a short film na ang running time ay 40 mins or less. Tulad nitong The Blue Umbrella, 7 mins lang sya.
Eto pa sobrang gandaaaa. Day & Night yung title.
At dahil nasa recommended videos ko si Lea Salonga nung mga nakaraan, hindi ko alam kung bakit, sabi ko papanoorin ko ulit ‘to.
10:31 PM
Painted this for 2.5 hrs while A Whole New World, Part of Your World and Defying Gravity is on loop.
Since na-curious ako sa WandaVision after ko pakinggan yung latest episode ng The Eve’s Drop kanina, gusto ko rin panoorin. Kaso yung knowledge ko about Marvel mababa lang. Bits and pieces lang. Yung Endgame di ko pa rin napapanood. So naisip ko na panoorin muna sya mula simula.
Nung nagreresearch ako, hindi pala according sa timeline yung order of release nung movies. So pinagiisipan ko nung una kung pano ko sya papanoorin. Napagdesisyonan ko na papanoorin ko sya according sa timeline. So sinimulan ko sa Captain America: The First Avenger. Napanood ko na ‘to dati pero gusto ko ng refresher sa lahat.
Pinanood ko yung documentary ni Billie Eilish kasi napakinggan ko sa WUWJAS podcast na super ganda raw. Eh wala akong Apple TV+ so finally in-avail ko na yung 1 year free trial kahit matagal na kong aware na merong ganun. Parang hindi kasi magaganda yung shows dun. Parang yung pinaka okay na ata is yung kay Jen Aniston/Steve Carell/Reese Witherspoon na The Morning Show. Although di ko pa rin yun napapanood. Nasagap lang ng radar ko.
Anyway, sobrang ganda ngaaa! Hanggang ngayon may lingering effect pa din yung documentary na yun. Ang full title nya is Billie Eilish: The World’s a Little Blurry. Feeling ko ang worth it na magbayad ng one month subscription of Apple TV+ para lang mapanood yun. Ganda talaga! After ko mapanood yun parang biglang nagkaron ng spark yung creativity ko. Naatat ako bigla mag-paint at gumawa ng something na artistic. Nakaka inspire yung magkapatid. Bukod dun, pinakita talaga yung vulnerabilities ng isang music artist. Super ganda rin ng editing. Basta panoorin nyo na! Hindi ako super Billie Eilish fan pero nagustuhan ko talaga ng sobra. One of these days papanoorin ko ulit yun.
6:30AM ako nagising ngayon. Ang sarap magbasa ng non-fiction sa umaga lalo kung self improvement books. It sets my day on a high note. Dapat talaga pinagiisipan ng mabuti ang morning routines. Kasi it can make or break your day.
For about 3 weeks now, I have been spending a lot of time away from social media. So ang dami kong na-free up na time. And ang naging result non ay ang dami kong nabasang libro (mostly non-fiction), ang dami kong na-encounter na YT videos na thought-provoking, at eto, ang dalas ko na lalo magsulat sa blog ko. I try to minimize muna yung panonood ko ng mga videos na ang sole purpose ay mag-entertain. Ewan ko. Feel na feel ko lang ang self-improvement these past few weeks. Why not.
So naisip kong mag-list ng four videos na nagkaron ng magandang contribution sa buhay ko recently. Parang ang naging theme netong November sakin ay self-awareness and self-improvement. Na feeling ko mawiwirdohan yung mga may kilala sakin kasi medyo not very like me. Nevertheless, nagsimula ‘to sa first YT video on this list:
JENN IM | 10 Books You Need to Read
So dito nga nagsimula ang lahat. Feeling ko kung hindi sya YouTuber, ang galing nyang saleswoman. Bentang benta sakin lahat ng books na ni-recommend nya. I’m sure naka-encounter na kayo ng YouTuber na annoying pero hindi sya ganon. Ang totoo nya lang magsalita and yung perkiness nya sa videos is just the right amount.
Kaya din ako na-attract sa channel nya kase may mix of cooking, life tips, self-reflection and yun nga, book recommendations. I think yung pinaka-nagustuhan ko sa kanya eh yung vulnerability nya. Dahil sa video na ‘to, binasa ko agad yung Digital Minimalism and as mentioned a couple of times already dito sa blog ko, life-changing sya for me. At kaya rin ako nakagawa ng 5-part review (more like a book report) about sa book na yon. You can read it here.
2. ANNA AKANA | 5 Things to Stop Bragging About
Super nakakatawa ‘to. This video is a double-edged sword. Ang dami kong kilalang ganito pero at the same time, natamaan din ako dun sa isang minention nya. Nagagawa ko pala yun minsan and salamat dito kasi mas naging aware ako 😅
Yung na-attack ako is one-upping yung sinabi sakin ng kausap ko. Pero hindi ko nari-realize na ganun pala yung effect and wala sa consciousness ko na nilalamangan ko yung sinasabi nya sakin. Yung tumatakbo kasi sa isip ko pag ganun is, “Ay relate ako jan. Eto naman sakin blah blah…” Yun na kasi yung default response ko for the longest time and gusto ko lang din mai-share sa kanya yung similar experience ko. Pero. Natutunan ko nang mag-shut up. Gine-gauge ko na lang din yung conversation na, “Okay, this is her moment. Hindi ko kailangan laging isingit yung thing ko.” Una ko ‘tong na-realize nung may gumawa din sakin nito. Ang annoying pala 🤣
Yung isang nakakatawa is yung bragging about something na wala sya pero meron syang kakilala na may ganun. Ilang beses ko na ‘to na-encounter at natatawa ko pero yung iba nakakaasar. I have 3 examples:
Niyayabang nya na ang laking kumita nung kakilala nya and the way nyang i-kwento is parang sya yung kumikita ng malaki. And nung time na naguusap kami, ang irrelevant na ikwento nya ‘yon kasi hindi naman napunta dun ang usapan. Gusto nya lang iyabang yung kinikita ng officemate nya with the intention of impressing us. Although na-impress nga ako. Hahaha. Pero later na-realize ko, ang labo nung ginagawa nya. So isa ‘yon.
Yung isa naman is something about sa gadgets. Bumili kami ng robo vacuum. Tapos sabi sakin nung isa, “Ah yung sa kakilala ko may WiFi capabilities yung robo vacuum nila tapos naka-program yung layout ng buong bahay nila.” Eh di wow.
And yung isang pinaka naasar ako kasi may pagka-personal. Pero lipas na naman ‘to. Bigla ko lang naalala nung napanood ko yung video. Yung friend ko sa Pinas nagtanong sakin kung bakit daw kami sa Canada nag-migrate and hindi sa US. Na-bring up kasi sa conversation namin yung common friend namin na nasa US and siguro ang nasa isip nya ay, “US is the place to be! US or nothing!” So parang ang yabang pero yung friend naman namin ang nasa US hindi sya. And mase-sense mo kasi kung tinanong lang nya for informational purposes or may ini-insinuate kasi sa phone kami magkausap, so dinig ko yung tone of voice. May malicious intent. Ayun haha. Hindi ko maiwasang hindi ma-offend. Eh ano naman kung Canada? Eh ano kung US? Eh ano kung Dubai, UK, Singapore or kahit saang bansa pa yan? Eh sa eto yung posible samin eh. And sobra sobrang grateful kami dun. Hindi ko naman sya pinapakelaman sa gusto nya. Sabi nga ni Jonel kay De Lima, “Walang basagan ng trip.”
Okay masyado na kong na-carried away. Hahaha. Good vibes lang dapat eh. Eh kahit gano naman kadaming self-help books ang basahin ko, tao lang naman tayo. Mahina din. “At least I’m tryinggg” 🎵 (to the tune of ‘this is me trying’ by Taylor Swift).
3. ALI ABDAAL | How Stoicism Made Me Happier
Unlike the two videos above na very conversational and parang barkada lang yung kausap, etong third YouTuber is yung mga tipo ng tao na marinig mo pa lang magsalita, alam mo nang henyo. Pag ganito yung mga kausap ko mai-intimidate agad ako. At doctor din kasi sya so medyo technical din syang magsalita. Plus nakatulong din yung British accent nya. 😂
So yung diniscuss dito is about the principles of Stoicism. Na encounter ko na yung word na ‘stoic’ nung college student ako. Parang nabanggit sya as isang symptom of a mental condition. Hindi ko alam na ginagamit din pala sya as something na philosophical.
As discussed sa video, it’s about not focusing on things we cannot control but instead focusing on the things that we can. I’m sure we’ve encountered this phrase before. Pero may mga times lang talaga na kahit alam mong sobrang tama nung sinabi, walang masyadong dating sayo so nalilimutan mo agad. It’s either hindi ganun ka-impactful yung pagkakasabi or you just choose to snub the thought in that moment. But there are times that it just hits you. Like now. Pwedeng kasi sobrang engaging lang talaga nung nagsabi or kasi kelangan mo yung advice na ‘yon right at that moment kaya mas madaling i-absorb.
So siguro nung pinanood ko ‘to kanina, nasa mental state ako na accepting yung utak ko and siguro kasi napapanahon din. Gusto ko yung part na, may mga times daw talaga na we cannot control our initial reaction and they call it ‘proto-passion’. Diba pang matalino.
So for example nasira ng pusa ko yung cable ng charger ko. Nginatngat nya tapos naputol (nangyari pala talaga ‘to). Ang proto-passion ko is “Waaaa anong ginawa mo??” Pero after non matatawa na lang ako and hindi ko naman ip-punish yung pusa ko. So proto-passions (gustong gusto ko na talagang gamitin yung word) are okay. It’s something involuntary and natural. Pero your action after that involuntary reaction is the one that matters. Kasi meron ka nang choice after non. Choice mo bang magalit o kumalma? Choice mo bang dibdibin o intindihin? Pero sa mga extreme situations mahirap ‘to i-apply.
Another principle na sobrang tumama:
We suffer more in our imagination than in reality.
Seneca
I am an overthinker. That’s why therapeutic sakin ‘tong blog kasi naiilabas ko kahit anong gusto ko. More than a decade ko na ‘tong ginagawa and nakatulong talaga sya sa mga moments na malungkot ako or anxious ako.
Pero ngayon, iniiwasan ko nang maging overthinker and I think successful naman. Thank you sa mga librong nabasa ko at sa mga videos na napanood ko this November. Kaya mahilig din akong mag-share ng mga kung ano-ano kasi baka kelangan din ng iba.
4. TED | The Power of Vulnerability by Brené Brown
So this one is a TED Talk. I suggest listening to their podcast as well for other powerful talks like this and if you enjoy tech and science-y stuff like I do.
So Brené Brown talks about how vulnerability will connect us and free us. Vulnerability in a sense that she encourages us to speak our truth and have the courage to show our imperfections no matter how vulnerable it makes us feel. Because there is beauty in vulnerability. My favorite quote from her talk:
I know that vulnerability is kind of the core of shame and fear and our struggle for worthiness. But it appears that it’s also the birthplace of joy, of creativity, of belonging, of love.
Sobrang entertaining and engaging pati nyang magsalita. Kung may favorite ako sa mga videos na napanood ko recently, eto ‘yon.
Nakatulugan ko yung pagluluto ng adobo. Akala ni Kenneth tapos na yung adobo so nilagay na nya sa ref. Ni hindi ko pa man lang natitikman anong lasa. Sabado ng umaga ngayon tapos Thursday ng gabi ko sya niluto. Hindi pa namin nakakain. Buti adobo.
Medyo mabigat yung loob ko ngayon kasi may napanood akong morbid na docu series sa Netflix. Putangina talaga yun. Nakakabadtrip si Nick kung maka-recommend alam naman nyang magiging sensitive sakin yung palabas na yun. Bastos. Kase exagg na ngayon yung fascination ng mga tao sa mga serial killers. Super bini-binge nila sa Netflix yung mga ganun, tapos may podcasts na din about dun. Hindi ko kaya kasi empath nga ako. Kaya naiinis ako kay Kenneth pag nanonood ng mga ganun kasi pano ka nagiging okay after manood ng mga ganun. Ako kasi hindi ko maalis agad sa isip ko sobrang nakakadisturb yung mga pinaggagawa nila. Tapos naimagine ko yung mga victims. Ugh.
Pero may napulot ako dun sa pinanood ko na yun. Yung particular na murderer na yun, bullying yung parang naging root cause talaga. Si Ted Bundy din ang alam ko nabully eh. Hindi kasi ako nagp-pay attention nung pinapanood ni Kenneth so di ko sure. And may extreme narcissistic behavior sila. And dito yung nagiging isa sa mga problema. Nagffeed sila sa attention na binibigay ng mga tao.
Kaya yung mga tao na akala nila harmless lang yung fascination nila sa mga glorified serial killers, kasi iniisip nila out of curiosity lang naman, gusto lang nilang malaman pano nakaka-get away tong mga to sa simula, and yung iba nabibilib kung gano katalino or pano nila natatakasan yung mga evil ways nila. Akala nila wala silang ginagawang negative pero in some ways kase, eto kasi yung gusto ng killers. Na i-focus sa kanila yung attention ng mga tao kasi narcissists nga sila. So katulad ngayon na nabibigyan sila ng lime light, gustong gusto yun ng mga aspiring serial killers. For sure somewhere out there nagpa-plano na sila pano sila magkaka docu series sa Netflix. Pagalingan na sila nyan para mapansin sila. Oo maganda din naman maging aware ang mga tao kung ano yung nagiging origin or pano sila naging ganun para ma-prevent in a way. Kaso ang exaggerated na lang talaga ngayon kasi ang dami na, sobra, kasi alam nilang bumebenta eh. For me hindi na healthy yung amount.
Kaya yun din yung message nung docu series na yun nung huli. Think before you share. Kasi pag nag-viral sila, accomplishment sa kanila yun. Pero may other side din na pag hindi naman sila mapansin, baka gumawa sila ng mas extreme na bagay para mapansin sila. Ang hirap. Siguro ayusin na lang yung docu series na wag masyadong i-glorify kung gano sila ka-scheming and devious. Kasi dito sa pinanood ko may nagsabi na ang “brilliant” daw nung killer. I-leave out na lang nila yung mga ganung comments. Mas ipakita na lang nila kung gano ka-pathetic and ka-loser tong mga demonyo na to.
Yung iba kasing tao, sobrang nabibilib and naa-amaze sa kanila. Siguro ang dali lang sa kanila na maging ganun kasi hindi nila kakilala yung victim, hindi nila kamaganak or kaibigan. Ang key takeaway nila after manood is, “Ang clever naman nung killer!”, tapos nalilimutan na nila yung victims. Kaya stop na. Wag na natin masyadong tangkilikin yung mga ganyan. Hindi na cool.
Gleniz Da Menace 