Gleniz Da Menace
Pour fêter la Saint-Valentin, nous sommes allés au resto Chop. Chop est cher mais nous avions un coupon pour un repas gratuit et on veut l’utiliser.
To celebrate Valentine’s Day, we went to Chop restaurant. Chop is expensive but we had a coupon for a free meal and we want to use it.
May pinapanood ako at bigla kong naalala yung time na na-stranded ako sa Incheon Airport. Konting konti na lang nasa Pilipinas na ko tapos nagkaproblema pa grrr. Pinipigilan ko yung emotions ko that time pero nung kausap ko na ang Mama, wala umiyak na ko. Ang layo na kasi ng nilakbay ko (18 hrs!) tapos papabalikin lang ako?! Pero yung best part, wala akong ibang narinig sa Mama kundi, “Makakauwi ka.” Kahit 99% sure akong hindi na ko makakauwi, ang sarap pa rin pakinggan nung konting hope na baka nga makauwi ako. As a recovering pessimistic, kelangan ko talaga ng mga positive people sa buhay ko. At bilang ganti, kelangan ko rin mas maging positive para sa ibang tao.
I chose this kasi eto yung overarching theme ng mga paboritong non-fiction books na nabasa ko last year. Eto ang sagot sa overthinking, sa anxiety, sa pag-eenjoy, sa pag-create ng good relationships. When I’m truly present, I only focus sa kung anong nangyayari right in front of me, right at this moment. I’m forced to get rid of the past (where it’s nice to revisit sometimes until you get stuck) and the future (where everything is uncertain, pressuring the brain to do a lot of guesswork which leads to overthinking and anxiety). So instead, I will do my best to let the present be my default mode and only pay brief visits to the past and future when needed.
After 5 Christmases here in Canada, eto ang pinakamasayang Pasko ko. Binasa ko uli ang mga nakaraang Pasko at eto ang summary:
2017 – Last Pasko sa Pilipinas
2018 – First Christmas sa Canada kaya distracted pa (di pa homesick). First time din maka-experience ng white people Christmas party.
2019 – Depressed sa pagka-homesick. Maghapong nagmukmok sa apartment, walang pakana.
2020 – Bumawi. Masaya at buong araw nagluto.
2021 – Neutral. May konting iyak pero may saya.
In a few days, birthday ko na. At gumawa ako ng wish list kung saan pwersahan kong kinumbinsi (yung iba naman hindi kelangan ng pwersa) ang pamilya kong ibili ako ng regalo. May mga kaibigan rin akong na-convince hihihi. Medyo ganito rin yung ginawa ko last year at na-achieve ko din yung goal ko na may matanggap na regalo sa birthday ko. Ang unfair kasi. Kahit nasa malayo ako, gumagawa ako ng paraan para bigyan yung family ko ng regalo sa birthdays nila at sa Pasko, tapos sila hindi makaisip ng way? Walaaa wag na kayong magpalusot. Para san pa ang convenience ng online shoppping. So ako na ang gumawa ng paraan. Mwahaha.
My birthday message:
HBD
Haha! My real birthday message:
Finally nasa bahay na uli si Almond. Pag gising ko si Almond agad ang naisip ko at nag-download ako ng Messenger para i-check kung may sinend silang pics ni Almond na nasa bahay na, kaso wala huhu. Pero okay lang. At least alam kong komportable na sya at makaka-receive na sya ng madaming hugs and cuddles.
Di daw masyadong kumakain si Almond 💔 Lapit na Almond konti na lang 😞
Iwan si Almond sa pet “hotel” for 3 days. Ganda ng tawag—pet hotel—pero nakakulong lang naman sya sa cage. Tapos ang dumi pa. Hays. Gusto ko nang dalhin dito si Almond sa next uwi ko. Sobrang hirap kasi. Bawal sila na kasama ng pasahero, sa air cargo lang daw. Eh ayoko naman na solo si Almond dun tapos ilang oras ang byahe, 15-18 hours. Di ako mapapakali.
Kanina pa ko umiiyak. Nai-imagine ko kung gano sya ka-uncomfortable ngayon. Sobrang sweet pa naman ni Almond. Lalo akong naiiyak nung ka-chat ko si Aryen kasi umiiyak din sya. Hay gusto ko nang mag-Friday night para makabalik na ulit sya sa bahay. Sorry Almond 😭
We’ve been enjoying watching the new season of The Voice where Camila Cabello was a judge. She mentioned once or twice the time when she performed a song to her dad during the Grammy’s. I remembered it now and looked it up then decided to watch it. Four minutes later, I was BAWLING.
Nanalo kami sa 50-50 raffle nung birthday ni Theo haha! Di ako swerte sa mga pa-raffle kaya sobrang saya.
Hinalungkat ko yung archives ko pero wala ako ni-isang November 1st na entry. Nakita ko kasi yung favorite artist ko na pinost nya yung Nov 1st journal entries nya through the years so gusto kong gayahin, pero yun nga, wala akong nakita. Gagawa na lang ako ngayon.
April 30 – May 4
Ito ang last installment sa aking PH 2022 series. At last matatapos ko na! And I made sure na organized para mabalikan ko ng maayos ang mga memories.
Papunta kaming Maynila ngayon kasi ninang sa kasal ang Mama at kami (Ate Beng2, Tricia at ako — the Boholers) ang mga PA ng Mama. Nag-stopover kami sa Mcdo para mag-lunch at nagulat ako na may ebi burger. Yung first and only time kong natikman ‘to ay nung pumunta kami sa HK ng Mama so na-excite akong i-try ulit kasi nalimutan ko na yung lasa.
April 24 – 29
Etong time na ‘to, meron na lang akong 10 days at magbaba-bye na muna ulit ako sa Pinas. Pero bago ako magba-bye, mauuna munang umalis ang mga taga UK. Kelan kaya namin uli sila makakasama 😢
April 23
Dito na kami lumabas ng resort. City tour ng konti tapos nag-river cruise. Hindi kami pumuntang Chocolate Hills. Sabi ng Mama ok lang naman daw kahit hindi namin puntahan.
Gleniz Da Menace 