Gleniz da MenaceAfter 5 Christmases here in Canada, eto ang pinakamasayang Pasko ko. Binasa ko uli ang mga nakaraang Pasko at eto ang summary:
2017 – Last Pasko sa Pilipinas
2018 – First Christmas sa Canada kaya distracted pa (di pa homesick). First time din maka-experience ng white people Christmas party.
2019 – Depressed sa pagka-homesick. Maghapong nagmukmok sa apartment, walang pakana.
2020 – Bumawi. Masaya at buong araw nagluto.
2021 – Neutral. May konting iyak pero may saya.
Nakakapagbasa na ko which means magaling na ko! Yayy. Ilang araw nang masama ang pakiramdam ko ultimo pagbabasa hindi ko magawa. Naputol yung reading streak ko pero okay lang, gusto ko lang magpagaling. Di rin ako makapagsulat. Naiipon na ang mga kwento ko. For now eto muna.
It’s Christmas Eve! Na-boost yung mood ko pagtingin ko sa bintana. Hindi ma-capture ng maayos nung camera ko pero greenish yung sky ngayon 🤍 First time ko ‘to mapansin kaya super na-excite ako. Bigla ko naalala yung aurora borealis kasi green. Kelan kaya ako makakakita ng aurora borealis. Yung as in legit.
Eto ang lineup ng mga binabasa ko ngayon:
After 78 pages (about 25%), mas gets ko na kung tungkol san ‘tong binabasa ko. Haha. Pero nag enjoy naman ako pagbabasa kahit vague pa sa isip ko nung una.
Nagpadala ako ng pangkain sa kanila at super ganda nung cake ko 😻 Sayang di ako nakatikim. Alam kong masarap ‘to kasi same yung gumawa nito at nung cake namin nung civil wedding namin. Katakam 😭
Bago ako magsimula, binabasa ko muna yung mga nakaraang birthday bops ko. Mahilig na pala talaga ko gumawa ng birthday checklist kasi meron din akong ginawa nung 29th birthday ko (last birthday ko na pala yun sa Pinas). This year, eto ang plan of activities ko:
Just finished reading this article and I’m happily reminded that I will switch to a prepaid plan some time next week. The article is about highschool kids who formed a no-phones-for-an-hour club called Luddite Club. A few of them gave up their smartphones and switched to flip phones. The rest kept their smartphones but are happy to spend an hour without technology. There are no group activities, they just do whatever they felt like doing. Some read books, some paint, others just sit still and listen to the wind—what a cool club.
It’s 2:50 AM at bumangon ako para isulat yung napanaginipan ko. Natuwa kasi ako. May bago raw akong job sa Toronto. Tapos pagdating ko sa Toronto, nalaman ko na katabi nya lang pala ang Kyoto. Wow. Haha. Pinilit lang talaga yung pagkagusto ko sa Japan. Tapos hindi raw talaga sa Toronto yung job ko, sa katabing lugar pala which is sa Kyoto nga. Yayy.
In a few days, birthday ko na. At gumawa ako ng wish list kung saan pwersahan kong kinumbinsi (yung iba naman hindi kelangan ng pwersa) ang pamilya kong ibili ako ng regalo. May mga kaibigan rin akong na-convince hihihi. Medyo ganito rin yung ginawa ko last year at na-achieve ko din yung goal ko na may matanggap na regalo sa birthday ko. Ang unfair kasi. Kahit nasa malayo ako, gumagawa ako ng paraan para bigyan yung family ko ng regalo sa birthdays nila at sa Pasko, tapos sila hindi makaisip ng way? Walaaa wag na kayong magpalusot. Para san pa ang convenience ng online shoppping. So ako na ang gumawa ng paraan. Mwahaha.
Love the matchy-matchy tabs.
Gleniz da Menace