Feb 15-19
DAY 11
Halos buong araw nasa bahay lang ako ng lola ko. May pa-going away lunch for Mclein at AJ kasi pabalik na silang Canada. As usual, super iyak ang Mommy hehe.
Tag: almond
Categories
The Cup
Reading my anxious-filled journal entries back in January is making me anxious today. At the same time, I can’t help but belittle these old feelings. I find myself judging my past self, at kung bakit ko ba kinaka-bother yung mga bagay na yun dati. I feel arrogant, which in turn leads to fear. Kasi what if bumalik ulit ako dun? After my PH vacation, I’m in a better headspace now, and I want to preserve this current state. I am more confident, not easily triggered, and more at peace.
Categories
Fake Twitter #18
Di daw masyadong kumakain si Almond 💔 Lapit na Almond konti na lang 😞
Categories
Today’s Log #19 | Almond on My Mind
Doing this para ma-distract ako sa kalungkutan.
TUESDAY
6:55 AM
Nagising ako ng 4:44 AM at si Almond agad ang una kong naisip. Chinat ko yung vet clinic slash pet hotel kung kumakain ba si Almond. May chat din ang Mama tungkol sa crypto na scam daw.
Natulog ako ulit pero pilit. Nagising ako ng 6 AM pero wala pa ding reply yung clinic. Baka maaga silang magsara.
Kaya nga pala nasa pet hotel si Almond kasi mangangasal ang in-laws ko at 3 days silang wala. Pinagisipan na namin at wala talagang ibang paghahabilinan kay Almond kaya no choice na dun sya iwan. Pwedeng sa iba, OA yung lungkot at iyak ko, pero wala akong time at energy mag-explain kung gano ko sya kamahal.
Categories
Iwan si Almond
Iwan si Almond sa pet “hotel” for 3 days. Ganda ng tawag—pet hotel—pero nakakulong lang naman sya sa cage. Tapos ang dumi pa. Hays. Gusto ko nang dalhin dito si Almond sa next uwi ko. Sobrang hirap kasi. Bawal sila na kasama ng pasahero, sa air cargo lang daw. Eh ayoko naman na solo si Almond dun tapos ilang oras ang byahe, 15-18 hours. Di ako mapapakali.
Kanina pa ko umiiyak. Nai-imagine ko kung gano sya ka-uncomfortable ngayon. Sobrang sweet pa naman ni Almond. Lalo akong naiiyak nung ka-chat ko si Aryen kasi umiiyak din sya. Hay gusto ko nang mag-Friday night para makabalik na ulit sya sa bahay. Sorry Almond 😭
April 16-20
DAY 10
Swimming day again. Days pala kasi overnight kami this time. Commercial muna sa Papa na paglabas ko ng kwarto nasa dining table nagvi-videoke mag-isa hehe.
Swimming timeee again!
Sa Agdangan naman kami nag-swimming. As usual, ang sasarap nanaman ng pagkain. At as usual, wala uli akong planong mag-swimming dahil tinatamad akong magbanlaw pagkatapos. Too much effort sakin ang maligo ng 2x a day kaya din siguro ako tinatamad.
So dun sa pinuntahan naming resort, merong mga floating cottages. Ganito yung itsura:
Di ako masyadong mapakali. Parang ang dami kong kailangan isipin pero di ko maisip kung ano. Malapit na kasi akong umalis pauwi ng Pinas. 1 week na lang. Feeling ko ang dami ko pang nalilimutan. Iniisip ko yung mga dapat kong ibilin kay Kenneth. Kanina naturuan ko na sya kung pano diligan yung mga halaman ko. At least naka-install na yung pet cam, mababantayan ko sila. Ano pa ba.
Sira ang plano ko ngayon. Kung kelan finally nagkaron ako ng motivation na mag-film ulit ng video para sa YT channel ko—balak ko sana gumawa ng isa pang ‘Draw with Me’ video kasi nasa mood din ulit akong mag-drawing—pero sumasakit nanaman yung braso at kamay ko. Nagse-self diagnose ako pero feeling ko repetitive strain injury pero sana naman wag carpal tunnel. Nakakaasar ilang beses na ‘tong paulit ulit. Parang kelangan kong maghinay-hinay sa mga hobbies ko.
Pansin ko kasi sumasakit pag medyo matagal akong nagd-drawing or after ko mag-piano. Hays miss ko na mag-piano ulit pero natatakot ako na baka sumakit nanaman katulad nung dati. Nakakainis talaga. Pero kelangan kong ipahinga ‘to at baka lalo pang lumala. Pero eto yung nasimulan ko kasi balak ko gumawa ng new sticker sheet para sa aking online shop.
More than 3 months na kami dito sa Winnipeg. So far, so good. Kanina lang, may friend na nagtanong sakin (si Gel) kung naho-home sick daw ba ko and kung well-adjusted na kami dito. Matagal ko na tong napansin sa sarili ko (siguro mga 1-2 months pa lang kami dito), na hindi ako naho-home sick. Halos walang feeling na “Huhuhu gusto ko nang umuwi.” Ang super nahihirapan lang ako, until now, is yung sepanx ko kay Almond (our cat). Para kasi talaga namin syang baby. Pareho kaming first time pet owners at that time. Super naiintindihan ko na sila kung bakit ganun nila ka-love mga alaga nila. As in ngayon ko lang to naramdaman. Yung pag nags-send ng mga pics and videos si Aryen natutuwa ako but at the same time sobrang nalulungkot. Gusto ko sya mahawakan at makiss. Kung uuwi man kami ng Pilipinas (kung kelan man yun), isa si Almond sa pinaka unang agenda. Miss na miss ko na talaga sya. Hays.
Pero bukod kay Almond, I’m actually doing okay. Sabi ko nga dun sa friend ko, siguro dahil sinet ko ng tama yung expectations ko. Bago kami pumunta dito, expected ko na na malayo ako sa family, na once every X years lang kami makakauwi, na hindi mga Pinoy ang katrabaho ko so kelangan mag-adjust sa culture, na malamig dito, etc. So pagpunta namin dito, naka-mind set na ko sa mga yun. Bukod sa 95% ng family ko at 100% ng friends ko ay nasa Pilipinas at iba pang countries other than Canada, may mga certain things pa din na mas better satin kesa dito; katulad ng mga restaurants. Mas madaming choices satin. Dito halos puro fastfood. Tapos yung mga malls. Ang malls dito meh. Satin pagandahan, pasosyalan. Pero wala namang perfect place. Kailangan lang ng tamang attitude towards change. At based sa pagwe-weigh in ko ng mga bagay bagay, ito na talaga yung pipiliin ko. Sana maconvice ko din ang family ko na mag-stay dito.
Ang bilis lumipas ng araw. Lalo na nung nag-start akong magtrabaho. Ang bilis mag-Friday. Sana laging ganun para feeling ko mabilis lang din lumipas ang work days.
Gusto ko nang maka-ipon. Para makapag-travel. Isa yun sa mga goals ko talaga. Makapag-travel kung saan saan. Ang ganda kasi ng effect nya sa well-being ko. Lalo na dito na kami nakatira sa Winnipeg. Sobrang refreshing siguro mag-travel sa magagandang lugar at interesting places. Wala kasi dito masyado mapuntahan. If I’m being honest, mas maganda pa sa Taguig kesa dito. 😄 Pero sa Taguig, forever kaming magre-rent. Dito makakabili kami ng bahay in 1-2 years (if I’m being optimistic).
Saturday ngayon. Napansin ko na naka-earphones ako pero wala namang music. *plays music* Nanonood lang ako ng Netflix kanina hanggang sa nakatulog na ko. Sinimulan ko sa Dynasty, tapos inulit ko yung first 2 episodes ng Girlboss. Tapos balak ko panoorin mamaya ay The Office. Hindi ko na maalala kung san ako natapos sa The Office kasi simula nung nawala si Michael Scott, medyo nawalan ako ng interest sa kanya. Pero matatapos ko din yun in time. *munimuni ends*
Gleniz da Menace 