So unti-unti nang nagkakaron ng linaw ang gusto kong mangyari sa career ko. Ngayon, gusto kong mag-focus sa animation. Admittedly, kaya ako nagka-interes sa kanya kasi nakita ko lang sa iba and of course, ang cool makapag-trabaho sa isang studio na gumagawa ng mga animated films. Yun talaga yung unang motivation. Feeling ko hindi naman ako nagiisa.
Pero ngayon gusto kong mag-go deeper than that. Siguro kaya ako nalo-lost kasi naka-focus ako masyado dun sa glorious feeling pag nakapasok ako sa isang studio. Yun agad yung naiisip ko eh wala pa nga akong napapatunayan. Tsaka hindi sya magandang basis in the long run. Kelangan ko muna syang gustuhin talaga for what it is. Good and bad. Kasi for sure stressful yung trabaho and sobrang competitive.
So ngayon nakakaisip na ko ng mga concrete first steps plus yung ideal mindset ko going forward with it:
Watch behind the scenes kung anong nangyayari sa isang animation studio (understand the different pipelines, the workflow and really appreciate what they’re trying to create)
After understanding the different pipelines, choose 1 or 2 areas of focus. You have to choose kahit mukang cool lahat! Saka ka na magbranch out pag na-master mo na yung iba
Find online resources to learn your chosen areas and apply “deep work” (currently reading Cal Newport’s book Deep Work). Be thankful that you have the privilege to do this in the first place. Don’t waste time.
While doing all this, keep in mind that the primary reason why you’re doing this is because you’re a creative person and that you’re curious. That’s it and that’s true. Stop distracting your mind. Just do your thing and do good work (reread the book Big Magic to be reminded of this)
Share your best work and don’t think too much about how people will receive it. Remember that you’re primarily doing this for your own pleasure’s sake. If something good comes out of it, that’s just a bonus.
Lastly, prioritize your physical and mental well-being. Because you can’t do all these if you’re frail and don’t know how to cope with stresses of life.
Ang daming exciting na nangyayari sa art community ngayong April. Nakakatuwa kasi nagkakaron ng konting structure yung araw ko kasi medyo nagiging busy na. Although mahina pa rin ang pumapasok na cha-ching, at least mas productive na ko ngayon. Since ang original plan naman talaga eh nasa school ako dapat ngayon, kung tumuloy ako wala naman talaga kong income sa mga panahon na ‘to. So yun na lang ang iniisip ko para hindi ako ma-pressure na dapat meron akong steady flow of income. Iniisip ko na lang pumapasok ako pero ako yung gumagawa ng sarili kong curriculum.
Speaking of the ganaps, unahin ko siguro yung Digital Art Bootcamp ni @rossdraws. Medyo parang art school yung style kasi meron syang ginawang syllabus. Halos sakop nya lahat except wala akong nakita na ang focus is perspective. Bulok ko pa naman dun pero oks lang.
Pinanood ko yung documentary ni Billie Eilish kasi napakinggan ko sa WUWJAS podcast na super ganda raw. Eh wala akong Apple TV+ so finally in-avail ko na yung 1 year free trial kahit matagal na kong aware na merong ganun. Parang hindi kasi magaganda yung shows dun. Parang yung pinaka okay na ata is yung kay Jen Aniston/Steve Carell/Reese Witherspoon na The Morning Show. Although di ko pa rin yun napapanood. Nasagap lang ng radar ko.
Anyway, sobrang ganda ngaaa! Hanggang ngayon may lingering effect pa din yung documentary na yun. Ang full title nya is Billie Eilish: The World’s a Little Blurry. Feeling ko ang worth it na magbayad ng one month subscription of Apple TV+ para lang mapanood yun. Ganda talaga! After ko mapanood yun parang biglang nagkaron ng spark yung creativity ko. Naatat ako bigla mag-paint at gumawa ng something na artistic. Nakaka inspire yung magkapatid. Bukod dun, pinakita talaga yung vulnerabilities ng isang music artist. Super ganda rin ng editing. Basta panoorin nyo na! Hindi ako super Billie Eilish fan pero nagustuhan ko talaga ng sobra. One of these days papanoorin ko ulit yun.
I thought being a full-time artist was all painting and fun and endless flow of creativity—but it’s not. Well yes, it’s sometimes that—but it’s also discipline when you’re not in the mood to create, not getting discouraged even when your relatives have no clue what you’re doing and why you chose to do this, consistency, self-compassion when you feel you’re not good enough and (the most hassle) filing your self-employment tax. But I know all that now and I accept all the complexities that go with it. It’s not at all easy and I’m trying to be patient.
Thank you to everyone who showed their support (whether through DMs or likes or actually hiring me for projects) especially to my husband who really believes that I can achieve whatever it is I want to achieve. It’s just my first year and I’m still trying to figure things out while continuously learning and improving. I gave up my full-time job and a formal art education believing that I can do this all on my own. And I still believe that. Maybe that’s the most important thing of all—believing that you can do it.
Sabi nga ni Emma Stone:
I’m a person who relies very heavily on intuition and feeling out the situation. So I’ve never really made a five-year plan or anything like that. If it’s right, it will fall into place and if not, I understand.
Few days ago, nag-reply sakin yung art agent for children’s book illustrators kasi nag-submit ako ng portfolio ko. Although hindi successful, sobrang natuwa ako sa feedback nya kasi sobrang detailed. Super agree ako sa sinabi nya na feeling daw nya nag-eexplore pa ko ng style ko. Na hindi pa ganun ka-cohesive yung portfolio ko. Sobrang saya ko talaga nun. Pinuri nya din yung mga illustrations ko. Sobrang nagpasalamat talaga ko. Sabi nya:
I love your palette and many of your pieces – the image of the animals in a haystack, the old man sitting in a takeaway, and this image of a tree I saw on your instagram stood out. Also, your hand-lettering is wonderful, and that’s a skill which can come in handy especially for jacket illustrations. However, I get a sense that you are still exploring and haven’t yet found your personal style.
Sira ang plano ko ngayon. Kung kelan finally nagkaron ako ng motivation na mag-film ulit ng video para sa YT channel ko—balak ko sana gumawa ng isa pang ‘Draw with Me’ video kasi nasa mood din ulit akong mag-drawing—pero sumasakit nanaman yung braso at kamay ko. Nagse-self diagnose ako pero feeling ko repetitive strain injury pero sana naman wag carpal tunnel. Nakakaasar ilang beses na ‘tong paulit ulit. Parang kelangan kong maghinay-hinay sa mga hobbies ko.
Pansin ko kasi sumasakit pag medyo matagal akong nagd-drawing or after ko mag-piano. Hays miss ko na mag-piano ulit pero natatakot ako na baka sumakit nanaman katulad nung dati. Nakakainis talaga. Pero kelangan kong ipahinga ‘to at baka lalo pang lumala. Pero eto yung nasimulan ko kasi balak ko gumawa ng new sticker sheet para sa aking online shop.
I’m not the biggest fan but I watched the BLACKPINK docu because it seemed really interesting. The question that came to mind after watching it was, “What is your goal and how badly do you want it?” It made me realize that I am doing very little to reach my goal and made me question myself. How badly do I want it? The docu is good btw.
So how badly do I want to be a great artist? Not as much? Is that why I’m not doing the best I can? Is it because I don’t really want it that bad? Is that fine? Am I lacking passion? Is it okay to not be so passionate about something? Is it because we can get by even if I’m unemployed? So is that the reason why I don’t put much effort because nothing is at stake? That is possible.
I enjoy doing art, sure. But when I feel pressured because I’m not as good as the artists that I look up to, it’s not so fun anymore. Maybe I’m just not the type of person who works well under pressure. But sometimes, without that pressure, I tend to relax too much. Which isn’t good also. So the answer is? BALANCE.
Gusto ko talaga yung mga ganitong moments na tanong ko sagot ko. Galing ko talaga mag-advice. Sana naman i-follow ko.
Siguro yung pinaka-major is intern ako ng Linya-Linya. Fan ako ng Linya-Linya so super happy ko nung na-accept ako. Tapos nakatrabaho ko si Ali and si Rob Cham na magaling na artist. Masaya yung experience kasi first time kong maging part ng Creatives Team. So maganda din na may ganito akong klase ng experience since kina-career ko nga nga ang maging artist. One month lang yung internship which is okay lang naman kase namimiss ko na din na mag-focus sa sarili kong art. And ang saya din na may mga tao na nakaka-relate sa ginagawa mo which is yun ang wala ako before this. Wala kasi akong friends na artist/illustrator.
Ang topic namin dito is Tiktok 😂
Siguro etong past few months yung all time high record ng sales ng online shop ko. Nagugulat ako minsan halos araw-araw may orders. So ang saya. Tapos si Dale din may mga illustration na pinapagawa so another extra income. Kelangan ko lang talagang mas maging masipag pa. Hindi pa din ako happy sa productivity ko.
Rainy day ❤️Love my “cactus plant” 😅
Natupad yung isa sa mga nasa wish list ko which is yung Wacom Cintiq 16 na tablet! Yehey. In fairness sa pessimistic self ko, nag-improve naman talaga ko sa pagddrawing pero hindi pa din ako satisfied. Masyadong mataas ang standard ko para sa sarili ko which is okay naman yun pero minsan masama rin. So lagi ko din chinecheck yung sarili ko pag masyado akong nagiging too hard on myself.
Happy day
Super ganda ng It’s Okay to Not Be Okay. K-drama sya. Kaya din extra maganda kase nagustuhan din ni Kenneth so bonding namin yung panonood nito. Rare makagusto si Kenneth ng k-drama tapos love story pa so yun.
HihihiAt nakagawa pa ko ng fan art 😂
Pina-spay na namin si Walnut. Buti okay naman yung recovery nya and halos back to normal na sya ngayon. Medyo delicate pa din kami sa paghawak sa kanya just in case tender pa yung surgical site.
😽😽😽
Another bonding moment, yung game na Codenames. Parang ito yung game na pinakang nag-enjoy kami na kami lang yung naglalaro. Basta fun game sya.
Kahit cooperative game sya, nagawa pa din naming maging competitive sa isa’t isa 😂
Naka 1 year na yung podcast naman ni Nick! Haha akalain mo yun.
Yung recent is yung pa-free Google Nest Mini ng Spotify. So far nakakaaliw syang gamitin.
“Hey Google make me rich“
So far yun lang naman yung highlight ng August and September 2020 namin. Tuloy pa din yung monthly book discussions namin and tuloy pa din yung online art courses ko. Medyo nawala yung sipag ko sa pagluluto pero paminsan minsan ginaganahan. Okay din kami ni Kenneth. Feeling ko pa-improve ng pa-improve ang relationship/partnership namin kahit may mga pinagaawayan at pinagtatalunan. Orayt next time ulit. Nanonood ako ng The Notebook ngayon. Kanina Sweet Home Alabama tapos kahapon Legally Blonde 😄
Medyo madaming happenings compared sa mga nakaraan na linggo. Diba nag-apply ako sa Digital Media Design program. At medyo mabusisi yung requirements nila so big deal makapasok dun. Nagsubmit ako ng mga drawings, logo, game cover design, etc. So in short, nakapasok ako. At sabi nung ibang applicants, marahil daw isa ako sa mga matataas ang scores kasi isa ako sa mga naunang i-e-mail. Di na ako nagtaka. Jooooke.
Pero ayun nga. Nang dahil sa COVID, ito yung first time na gagawin nilang online yung program nila. Hindi pa din pwedeng magbukas ang mga schools. At dahil sa fact na yun, nawalan ako ng gana na tumuloy. Sobrang excited ako nung una pero kung pure online lang yung mangyayari, naisip ko na hahanap na lang ako ng ibang online courses at mag-self study na lang ako. Mas mura pa. Ang reason ko naman bakit gusto kong makapasok dun sa program ay hindi dahil para magkaron ako ng diploma na mailalagay ko sa resume ko. Ang rason talaga ay gusto yung sense of collaboration kapag nasa isang classroom kayo. Makikita ko yung gawa nila, matututo ako sa kanila, tapos may konting competition. Feeling ko yun ang makakapagpa-motivate sakin. Pero kung nandito lang ako sa bahay at solong gumagawa ng projects, bakit pa ko mageenroll. Hindi sulit. Tapos hindi pa nagbaba yung tuition. Ipambibili ko na lang ng magandang computer yung ipangti-tuition ko sana. So yun ang decision ko. Agree naman si Kenneth.
Ang mga supposed classmates ko na very Gen Z
Isa pa pala, since first time nga nilang gagawin na online ang lahat, parang magiging experimental ang year na to sa kanila. So wala ako masyadong tiwala na smooth and organized ang lahat sa end nila. Basta hindi talaga to yung ineexpect ko. Nakaka-disappoint. Pero ang good news pa din, nakapasok ako! Nakaka-validate lang. Kasi out of 100+ na nagsubmit ng portfolios nila, isa ako sa mga natanggap. At nakita ko yung mga gawa nung ibang applicants, magaling din yung iba tapos yung iba sakto lang.
Sobrang daming resources ngayon online at may mga magagaling na artists na hindi naman pumasok ng art school. Ang kalaban ko lang talaga dito ay yung katamaran ko. Ang tamad ko kasi. Hays. Minsan pag nanonood ako ng online courses aantukin ako agad. Ang dali na maglaro na lang ng Coin Master or manood ng Modern Family sa Netflix. Please naman sana naman wag na akong magpadala sa katamaran ko. Ilang beses ko na to sinulat dito. Nakasalalay ang kinabukasan ko dito.
Speaking of Coin Master, adik na adik kami ni Kenneth sa Coin Master. Mobile game sya na inintroduce ni Nick samin. Ang galing nung gameplay at sobrang naappreciate ko yung graphics at illustrations dun sa game. Kaya naman nung unang araw ng paglalaro ko, nagising ako ng 7am tapos hanggang 3pm naglalaro pa din ako. Halos hindi ako nakakain ng maayos kaka-spin. At isa pa pala, ang saya din nung community ng Coin Master players sa Facebook. Ang supportive nung mga players. Okay tama na ang tungkol sa Coin Master.
Say bye to your balls Cashew
Isa pang balita, pinakapon na namin si Cashew nung isang araw. Nakaka-stress kasi nagkaron ng complication. Kaya awang awa ako kay Cashew at naiyak. Nagdadalwang isip tuloy ako kung dun pa namin ipapa-spay si Walnut at baka ang bulok nung clinic na yun. Mabuti naman at nakaka-recover na sya ngayon. Wala nang masyadong dugo sa incision site. Ang nakaka-stress lang ngayon ay ang sungit ni Walnut kay Cashew. Nagtataray pag nakikita si Cashew. Kasi nga sensitive ang pangamoy ng pusa at dahil galing sa vet si Cashew at meron syang wound, iba yung amoy nya para kay Walnut. Hindi narerecognize ni Walnut yung kakaibang amoy kaya feeling nya intruder si Cashew. Sana naman ay magbati na yung dalwa bukas kasi ang hirap din lagi ka dapat nakabantay tapos hindi pwedeng nasa isang kwarto lang sila. Kahapon kasi kinalmot ni Walnut si Cashew sa muka buti hindi tumama.
Still a cutie with his cone on
So ang plan of action ko ngayon, manood ng manood ng online courses, matuto, i-apply ang natutunan at mag-drawing ng mag-drawing as much as I can. Kung gusto kong makatipid, yan dapat ang mga gawin ko. Sisimulan ko na after nitong post ko na to. Kung kailan 11pm na itutulog na. Hay nako.
Ito ata ang pinaka-mahal na cookie na natikman ko pero isa sa pinakamasarap (if not the best)
Nowadays, sobrang nagbi-binge ako sa anything art related na makita ko sa IG and Youtube. Tapos nagsupport pa ko ng mga artists sa Patreon. Nagiisip nga ako kung gagawa ba ko ng creator account sa Patreon pero for sure naman walang magiging interesado. And isa pa, wala naman akong maisip na content na worthy ng money nila. Btw, Patreon is a platform to support artists by subscribing to their paid content. And actually kung tutuusin affordable lang sya kasi may iba-ibang tiers. As low as $1, magkaka-aaccess ka dun sa ibang content. Pero the higher the tier, syempre mas valuable yung maa-access mo.
So currently, andun ako sa $10 tier ni Samantha Mash and Sara Faber tapos nasa $5 tier ako ni Janice Sung. Sila yung mga idols ko ngayon at kino-consume ko yung past posts nila simula nung nag-start sila ng Patreon nila. And meron ding artist like si Samantha Mash, may sticker freebies na exclusive lang sa “patrons” nya. So patrons yung tawag saming mga supporters.
Kaya ako na-engganyo magsubscribe kasi yung paid and exclusive content nila, merong thorough tutorials ng illustration process nila. And sobrang curious ako dun. At meron pang business related tips and advice. So yun yung mga kailangan ko ngayon dahil wala akong ibang source of info. And dito sa platform na to, sobrang generous talaga nila sa information.
Si Sara Faber yung bini-binge ko ang content ngayon. More than a year na kasi syang nasa Patreon and sobrang dami na nyang na-produce na content. May blogs, vlogs, tutorials, step by step process, weekly updates, ang dami talaga. And meron na syang 1k+ patrons. Ang galing nya and parang super sweet and bait nya. Worth it yung money. So yun lang halos yung ginawa ko maghapon.
Was able to finish this yesterday!
I’m happy dito sa latest creation ko. Mas gusto ko sya kesa dun sa huli. The colors, shadows and highlights mukang nag-improve naman. Kaso sobrang ngalay yung kamay at braso ko kaya pahinga muna ngayon. 8 hours yung total tracked time so sana sa next mas bumilis ako. Kasi kung commission to, mga USD200+ siguro isisingil ko dito. And hindi ganun kasulit yung 8 hours sa $200 ngayong nandito na kami sa Canada. Kung sa Pinas ang laking pera na ng $200 pero iba ang cost of living dito so sana mas gumaling pa yung skills ko para mas bumilis ako. And to give context, meron kaming grocery shopping (lalo na pag sa Asian store) na ang total babayaran namin nasa $150. Tapos hindi naman ako bumibili ng mga kung ano-ano. Sakto lang. So yung $200 parang ang liit na para sakin. Eh kung sa Pinas yun tapos icoconvert eh di around 10k pesos. Aba mga sampung groceries na yun! Oh well. Lagi na lang ako sinasabihan ng mga tao na “Wag ka kasing magcoconvert!” Ay sa hindi ko mapigilan.
Ay. Naalala ko. Hindi dumating yung package ko. Ngayon dapat yun dadating ba’t kaya hindi dumating. Umorder kasi ako ng backing cards para sa shipping ng stickers ko. Excited pa naman akong makita. Umorder din ako ng stickers ni Samantha Mash hindi pa dumadating. Shipped from US kaya siguro medyo matagal. Sana bukas dumating na.
Ok yun lang. Back to binging na ko. Nasa January 2019 na ko ng posts ni Sara so medyo madami pa. Bukas try ko mag-drawing ulit. Medyo wala din kasi ako sa mood ngayon. Tapos sumakit pa yung dibdib ko kanina hindi ko alam kung bakit. Basta may mga episodes akong ganito na bigla na lang kikirot tapos mawawala after a few minutes. Medyo nakakatakot nga baka heart problem kasi may mga times din na basta parang may naffeel ako sa pagtibok ng puso ko (arrhythmia) tapos bigla akong mahihilo and mahihirapan huminga. Hays ano nanaman kaya to. Kailangan ko nanaman i-remind ang sarili kong mag-healthy living.
UPDATE:
Still reading through Sara Faber’s blog posts and it’s making me feel bad kasi ang problema nya eh sobra syang overworked. Na sobrang stressed sya kasi ang dami nyang nagagawa sa buong araw and mentally drained na sya. Tapos ako naman ang problema ko feeling ko ang chill ko naman masyado. Na parang napasobra naman yung pagrerelax and destress ko. Ewan ko. Actually hindi talaga yun ang feeling ko (gulo), feeling ko ang busy busy ko everyday pero kung ibabase ko yung pagka-busy ko sa napproduce kong art, unproductive ako. Pero kung i-eevaluate ko yung araw ko, hindi nga ako masyado nakakapanood ng Netflix. As in parang twice or thrice a week lang. Pero ang takaw ko sa IG at Messenger. Hindi lang talaga siguro ako magaling sa time management. Subukan ko nga gumawa ulit ng schedule.
Gleniz da Menace 