Gleniz Da Menace
Dernier dimanche, nous sommes allés au café Clementine avec nos amis. Il faisait très froid. Nous sommes arrivé à 13h30 et il y a avait 1 heure de waiting time. Donc, nous sommes retournés à notre voiture pour attendre.
Last Sunday, we went to Clementine Cafe with our friends. It was so cold. We arrived at 1:30PM and there’s a 1 hour waiting time. So we went back to our car to wait.
Hay. Life is short. Rest in peace ate Tin 🤍 I feel guilty that we drifted apart because you’re a wonderful and kind person. We had a lot of good memories and fun conversations. You were like a big sister to me. Nakakahinayang at nakakalungkot na wala ka na 😔 I miss you.
April 11-15
Excited akong magswimming kahit hindi naman ako magsi-swimming. Wala lang. Gusto ko lang tumambay by the beach/pool tapos kakain ng masarap pag nagutom na. Gusto ko lang yung summer vibes kasi sa Winnipeg snow pa rin ng snow that time.
April 7-10
Unang araw, ang ganda ng gising ko. Sarap ng ulam eh.
Nagpapahinga muna ako sa paglalaro ng Axie. So magsusulat muna ako dito. Mga nangyayari sa buhay ko ngayon. In general ano nga bang nangyayari sakin ngayon? Ah. Medyo nagiging busy ako ngayon. Kasi manager na ko. Haha. Wala akong magagawa kasi manager yung tawag nila pag meron kang pinapalaro na Axie teams sa iba. Yun yung pinagkakaabalahan ko these past few days. Pagha-hire ng scholars. Hindi ko rin alam bakit sila tinawag na scholars.
Busy din ako paglalaro. Yun lang naman yung routine ko eh. Make sure na may pagkain kami during meal times whether magluto ako or umorder online, matapos yung paglalaro ko ng Axie, at try na isingit ang pagbabasa between those two. Plus maki-update sa nangyayari sa cryptoverse para maging at ease na meron pa kaming pera pagdating ng retirement namin. Yun. Importante na meron tayong routine para hindi kung ano-anong pumapasok na mga unnecessary things sa utak natin.
Kausap ko kagabi ang Mama. Nagkkwentuhan lang kami at kinakamusta ko sila kasi nag-positive sila ni Tricia. Ayoko munang makampante hangga’t hindi pa sila nakakarecover talaga. Basta everyday winiwish ko sana maging okay na sila at maging back to normal na. So sa pagkkwentuhan namin, tinanong nya ano daw hapunan namin. Sabi ko ito:
Ayun. Tapos ngayon anniversary nila. Hindi sila makapag-celebrate ng maayos dahil nga naka-quarantine pa sila. Baka umorder na lang daw sila ng food or magluto ang Papa. Hays sana talaga ok na sila. Buong family kasi ng kuya nag-positive din. Daddy rin ni Kenneth. Buti naka-recover sila ❤️ Kaya Mama at Tricia magpagaling na kayo.
Dami naming nadiscover sa Costco last week. Nung nasa Costco kami ewan ko pero parang walang topak si Kenneth. Anything na ituro ko umo-okey sya. Madalas kasi laging kontra. Mahal daw etc. Pero that day di sya masyadong kontra so ang dami naming snacks. Pero nung pauwi na nag-away kami haha. Biglang naging masungit. Lagi talaga yun! Umiinit ang ulo pag naggrocery kami. Sinabi ko na nga na wag na syang sumama. Mag stay na lang sya sa sasakyan. Nakakahawa kasi yung negative energy. Ang saya saya kong maningin ng mga prutas, karne, chocolate, tapos biglang pag tingin mo sa kanya feeling mo tinotorture sya. Kakasura.
Ah tapos last week, pumunta kami sa birthday-an nung officemate ni Kenneth. So na-meet ko din officemates nya. Ang saya din nung gabi na yun. Ang sarap ng food at company. Tapos may karaoke pa so nagkantahan din. Nagpalitan lang kami ng mic ni Hope (katabi ko) kasi mahilig din pala syang kumanta. Sana maulit!
Ang saya din pala nung baby shower nila Trix kaso wala akong picture. Noon na lang ako ulit nakapaglaro ng Pusoy Dos tapos super cute ni Muy.
Wala na kong maisip na significant na nangyari. Ah last. May Nintendo Switch na sila Nick so naglaro kami nung minsan ng Overcooked 2.
Bulok ni Nick! Hahaha joke. Pero medyo kasi merong game na tarantang taranta sya (naka-video call kami) tapos sigaw ng sigaw pero yung character nya nakatayo lang 🤣🤣🤣 Tanga eh hahaha. Sana maging available ulit sya gusto ko ulit maglaro. At para magamit naman yung Switch namin na naka tengga na lang.
Ayun.
I stumbled upon my 2017 Highlights post and medyo nalungkot ako kasi hindi ako nakagawa ng 2018 and 2019 highlights. So ngayong 2020, kahit masalimuot ang mga pangyayari sa buong mundo, gusto kong i-highlight din naman yung mga magagandang pangyayari.
Paalam 2020!
Ang nostalgic ko kanina kasi nag-oorganize ako ng hard drive ko. Inaayos ko per category like ‘Family’, ‘Kenneth’, ‘Friends’ tapos per category, naka-organize per year and month. Like this:
Sobrang dami ko pang kailangan i-sort. Siguro nasa 25k photos pa or more. Tumigil na muna ko. Ang sakit na sa mata.
Ang saya talagang mag-reminisce. Kahit wala na ang Daddy (lolo ko), natutuwa ako pag nakikita ko yung mga photos nung andito pa sya. And pasalamat ako sa sarili ko non na nag-take ako ng pictures nung mga moments na ‘yon.
Noong digicam days, college days ko ‘yon, sobrang obsessed ako sa pictures. Kung nabasa nyo yung post ko na Fleeting Dreams, kahit ano talaga pini-picturan ko. Feeling ko pati ang galing galing ko. Pero nung nawala na sa uso yung pi-picturan mo yung bawat event, bawat inuman, bawat lahat, na-conscious na kong mag-take ng pictures. At pinagsisisihan ko yun kasi minsan, yung mga uneventful ganaps ang nakakatuwang balikan.
Ngayon, ang pictures na lang na nasa phone ko eh puro pusa namin at mga niluluto ko. Ang rare na namin mag-picture ni Kenneth kasi duh, palagi lang naman kami andito sa bahay. Pero minsan pala magpi-picture ako. Pandagdag lang sa memories. Tapos gagawa ako ng baduy na slideshow ireregalo ko sa anniversary namin 😂
Naisip ko din na gumawa ng mga throwback blog post (eto nanaman ako sa mga blog post series ko). Kukuha ako ng random photo sa hard drive ko tapos ita-try ko alalahanin yung nangyari nung araw na ‘yon. Parang ang saya non. Simulan ko na pala ngayon. Papapiliin ko si Kenneth ng year and month. Tapos random category.
So eto ako. Kumakanta kasama ang banda ko sa B-Side. JOKE. So eto si Sarah Gaugler. Pero ang reason talaga ba’t ako umattend ng gig na to eh gawa ni Saab kasi nga girl crush tapos reader ako ng blog nya etc. First time ko din sya ma-meet so ang saya ko nung gabi na ‘to. Pero parang nagka-issue ata si Saab at yung kapatid ni Sarah Gaugler. Haha basta may nabalitaan akong ganun.
So kasama ko si Nick dito. Si Kenneth malamang nasa Cebu for work. So eto ata yung mga times na kinupkop ko si Nick ng ilang months. Tapos nung nabalitaan kong nasa B-Side si Saab para mag-host ng gig, niyaya ko si Nick kasi malapit lang samin. Si Candy ata yung co-host nya. Hindi pa sila Cheats. Isingit ko na din yung pic namin ni Saab kahit sobrang nakakahiya sa balat nya.
Tapos naging crush ni Nick si Sarah Gaugler 😂
Ang hot nga naman kasi ni Sarah Gaugler nung gabi na ‘to. Tas nagustuhan ko din yung music nila.
Wala na kong masyadong maalala nung gabi na ‘to. Hindi ko na din alam kung sino pang mga tumugtog kasi sila lang dalwa yung kinunan ko ng pics. Ang goal ko lang talaga nung gabi na ‘to eh magpapicture kay Saab. And it’s a success! 😂
Yun lang! Magbabasa na ko ng BOTM namin. Gusto ko nang matapos kasi malapit lapit na rin ang discussion.
Madalas pag nagsusulat ako dito, puro mga kalungkutan at pighati (hindi ko talaga alam ang literal meaning ng pighati pero lagi syang kakabit ng kalungkutan). Pero kahapon, ang ganda ng mood ko. So yun naman ang isusulat ko ngayon para maiba lang. Eto yung mga tingin ko na reasons bakit ako good mood kahapon:
Hindi perfect day yung kahapon dahil may isang makulit. Pero somehow, ang ganda talaga ng mood ko. Parang rare kasi yun sakin nowadays.
Kung good mood ako kahapon, ayos pa din naman ako ngayon. Madami akong nagawang household chores pagkagising na pagkagising ko tapos nagluto akong chicken pastel and may dumating na package from Amazon. Dumating na yung facial wash ko at moisturizer. At ang pinaka-exciting, dumating na yung robo vacuum! Medyo matagal ko nang gustong bumili ng robo vacuum pero naisip ko gastos lang. Pero na-remind ako ulit nung naglilinis ako ng cat litter na nagkalat sa sahig tapos kalilinis ko lang, nagkalat nanaman ang mga kitties. Ang repetitive nya tapos every time na gagamit ng litter box ang mga kitties, magkakalat at magkakalat sila. So naisip ko ang ginhawa sana kung may robo vacuum. Tapos nagdecrease pa yung price ng $50 so grinab ko na agad. Payag naman si Kenneth and banong bano kami kanina nung tinesting na namin.
4:30PM na ngayon and ngayon pa lang ako gagawa ng art related stuff. Nadistract kasi ako paglalaro ng Coin Master habang nanonood ng Community. Ang ganda ng tv show na to. Ang daming life lessons. Kaya feeling ko uulit ulitin ko to tapos magttake notes ako.
Orayt yun na muna. Sana tuloy tuloy ang magandang mood. Makabawi man lang sa mga araw na malungkot.
Natatakot ako na baka masyado akong matuwa dito tapos malungkot nanaman ako pagbalik sa Canada. Ang saya kasi kahit nakakapagod. Ang hindi ko lang masyadong gusto, mananaba ako dito sa dami ng kainan. Pero naisip ko, baka kaya super saya ng pagbalik ko kasi nga matagal akong hindi nakita so ang bait sakin ng Mama at Papa, pag may gusto akong kainin pinagbibigyan ako lagi, tapos ang sarap sarap ng buhay ko dito sa bahay. Sobrang luwag pati nila sakin sa curfew. Pero siguro kung permanent ako dito, hindi naman sila magiging ganun. Ano ako sineswerte. Haha.
So pagdating kong NAIA paglabas ng immigration, nakita ko na agad ang Papa. Tapos sinalubong ako ng Papa tapos nag-hug kami. Feel na feel ko nga ang love nung paguwi ko kasi puro hugs. Tapos ang Mama nakasunod sa likod ng Papa, naiiyak. Haha.
Nag-overnight kami sa BGC kasi late na ko nakadating, mga 11PM. So bukas, magiikot lang kami sa SM Aura kasi sabi ko magsh-shopping ako. Hindi kasi ako masyadong namimili ng damit sa Canada kasi mahal na, pangit pa ng designs. Napa OA yung pagsh-shopping ko kasi halos hindi ko na tinitingnan yung price tag. Basta pag gusto ko, yun na ang bibilhin ko. Medyo Ariana Grande ang theme ko non, “I see it, I like it, I want it, I got it.” Eh di ang ending, ubos agad ang baon ko. Feeling ko kasi non ang dami kong pera. First day pa lang ubos agad.
Feeling ko sobrang nakukuriputan sakin mga kaibigan ko at kapamilya ko. Hindi kasi ako nanlilibre. Haha eh kasi nga naubos na agad sa damit. Tsaka sa dami ng taong kinikita ko, kung libre ko lahat bawat labas namin, aba wala na talagang matitira sakin. Baka ma-trauma na kong umuwi. Selected days lang yung nanlibre ako. Syempre ang Mama at Papa nung first day tapos si Bogs and friends nung lumuwas ulit akong Maynila para puntahan si Tricia. Lagi kasi akong nililibre ni Bogs, never ko pa sya nalibre kaya talagang naka-set ang isip ko na ililibre ko sya. Nilibre ko din pala yung former officemates ko pero milk tea lang naman yun kaya medyo kaya pa. Tapos ngayon naman magde-date kami ng Mommy (lola) sa Mesa, libre ko ang Mommy syempre. Aba nung isang araw ba naman, dumaan dito sa bahay may dalang ang pao. Pabirthday at papasko daw nya sakin. Tapos pagka-abot, buksan ko na daw. Nagulat ako, 10k ang laman! Eh eh nakapa-generous talaga ng Mommy. Kaso hindi talaga ako nagmana sa pagkagalante nya. Buti na lang din.
Nung shopping day sa Aura, umuwi din kami agad tapos dumiretso kami agad sa mga Mommy. Naghihintay na sila (mga tita at pinsan ko). May funny back story pala sa paguwi ko. Hindi alam ng mga tita at pinsan ko na uuwi ako. Pero na-sense nila na may uuwi. Hindi sila mapakali kung sino. Chinat ako nung isa kong tita, si Ate Beng2, na parang hinuhuli ako. Kasi ang-nasense nilang uuwi is yung tito ko (Kuya Jon2) na kasama namin sa Canada. Ang bungad na chat sakin ni Ate Beng2, “Anong oras ang flight ni Kuya Jon2?” So naisip ko, hindi nila alam na ako yung uuwi so sinakyan ko lang. Sabi ko, “Pano mo nalaman?”. Eh di tuwang tuwa si Ate Beng2 kasi “tama” yung hula nila. Sabi pa sakin, “Wag mong sasabihin sa Mama mo na alam ko nang uuwi si Kuya Jon2.” Wag ko din daw sasabihin sa Kuya Jon2. Tawang tawa ako ay. Hindi alam ay sya ang pinapasakay. Sa kwento ng Mama, as in hindi daw sila mapakali sa panghuhula kung sinong uuwi. Eh tapos nung kasama ko na ang Mama, nag-selfie kaming tatlo ng Papa tapos sinend agad sa family group chat namin. Di gulat yung mga tita ko. Haha naisahan ko daw sila. Kaya daw pala hindi na ko sumasagot sa tawag kasi nakasakay na kong eroplano. So paguwi naming Pagbilao (probinsya namin), ayun iyak na iyak ang Mommy kahit alam naman nyang pauwi nga ako. Tapos yung mga pinsan kong dalaginding na, talon ng talon. Ang sarap ng ulam. Sobrang lambot na sinigang na baboy tsaka may biniklad din.
Kinabukasan, naiyak ako. Parang tanga yung reason. Pag bangon ko kasi kakain na daw, ang ulam ay biniklad tapos may hotdog. Sabi ko, “Tender Juicy ito??” Tuwang tuwa ako na napapatawa tapos maya maya, napapaluha na ako! Tawang tawa sa akin ang Mama at Papa. Di ko din inexpect na maiiyak ako sa Tender Juicy. Araw araw ang sarap ng pagkain. Kaya inaalalayan ko pagkain ko kasi talagang mananaba ako. Pero minsan hindi mapigilan pag talagang miss ko yung pagkain. First time ko ulit makita yung kapatid ko na si Kim. May pasok kasi sya kagabi. Natutuwa naman ako at lagi nyang gamit yung pasalubong ko na bluetooth earbuds. Laging nakasabit sa leeg nya. Ang itinerary ko naman nung day na to:
Tuwang tuwa yung isa kong pamangkin na si Gillian pati ang Kuya at si Xantel. Eto pala yung isang pampasira ng uwi ko: jet lag. Nakakainis lagi akong inaantok. Pampasira eh. Pero ngayon parang naka-adjust na ko. Pero ang aga ko nanaman nagising ngayon (4AM) kaya naisip ko munang magpost dito bago ko pa malimutan ang mga nangyari. After namin sa Kuya, kumain naman kaming Buddy’s. Ang sarap nanaman! Iba talaga ang dating ng pizza nila tapos ang order ako ay yung porkchop steak nila. Ugghhh sarap!!
Thursday, third day. Itinerary:
Hays nakakamiss si Almond. Tapos ang lambig lambing nya. Gusto ko na syang isama pabalik ng Canada. Tanda nya pa kayo ako? Pero nagpapalambing sya sakin. Sana tanda nya pa ko. Tapos nag-video call ako kay Kenneth para makita nya din si Almond. Ang bitin nga ng dalaw ko kay Almond kasi ang Papa ang kasama ko. Mainipin kasi yun. Nagiwan lang ako ng chocolate para kay Yulo kasi alagang alaga niya si Almond simula nung umalis si Arien pa-UK. I’m gonna miss you Almond!
Ang sarap nanaman ng food nung nag-dinner kami ng Ninang ko. Ang sarap nung salads, nachos, wings, etc. After non diretso kami kina manugang. Mga 11PM na kami nakauwi kasi ang dami ding kwentuhan. Tapos pinanood namin ulit yung performance ni Marcelito sa Youtube.
Friday itinerary:
Kala ko ang dami kong mapapamili kasi yun din yung isa kong purpose bakit ako lumuwas ng Maynila. Kaso parang nagipit sa oras kasi nagpabalik balik kami sa Makati at BGC para i-meet yung mga imi-meet ko. Na-try ko yung mga mukang masasarap na nakikita ko sa IG feed ko kaso disappointing.
Tapos sobrang daming chika with the officemates. Nakakamiss din talaga. Bitin yung usap. Pero happy na nakakwentuhan ko ulit sila. Medyo rated X yung mga kwentuhan kaya na-bother ako na medyo nakikinig ng kapatid ko. Sa Canada naman may mga Pinoy din, pero wala silang kachismis chismis sa katawan. Extremes yung difference. Kung sa Pinas chismis ang bumubuhay sa everyday office work, sa Canada naman work work work bahay lang. Kaya din siguro gusto ko na lang maging freelancer kasi ganun din naman. Parang mas mag-eenjoy pa kong sa bahay na lang. Wala ka pang boss.
Ang bitin din ng meeting with Bogs. Parang di kami halos nakapagkwentuhan. Nag-dinner lang talaga tapos konting usap. Kasama ni Benjo (asawa ni Bogs) yung kapatid nya na halos ka-age ni Tricia. So niloloko namin yung dalwa. Nakipagkita din si Nick kasi pauwi din sya ng Lucena. As usual super nakakamiss si Nick kahit ang dalas naman namin magusap dahil sa podcast. Plano naming gumawa ng episode na magkasama na kami kaso nasa 2nd week na ko ng stay ko, hindi kami makakuha ng time kasi nasa Maynila sya ng weekdays. Baka this weekend umuwi sya para lang makapagrecord kami. Ang boring naman kasi kung wala man lang kaming episode na magkasama. Hindi pati ako mahihirapan mag-edit kasi walang delay.
Ang mahal palang magpa-drive sa Manila. Bukod sa bayad sa driver, syempre kelangan mo din syang bigyan ng pangkain, tapos bayad pa sa toll and gas and parking. Eh ayaw ni Kenneth mag-commute ako (holdapan incident) kaya magpa-drive daw ako. So yung baon ko, lalong lumiit. Eh mamimili pa ko ng mga medyas namin at boxers ni Kenneth. Kaya ngayon naiintindihan ko na kung bakit minsan stressed ang Mama sa mga bayarin. So nung day na to, mga 1AM na ata kami nakauwing Pagbilao. Puyat nanaman. Kahit puyat at pagod, ang hirap pa din matulog. Medyo maingay kasi dito sa bahay tapos ang aga din nilang nagigising. Ang Papa parang 4AM gising na para mag-jogging. Tapos ang Mama may pasok ng 8AM kaya nagpprepare na ng mga 6AM. Hays kelan kaya makakabawi ng tulog.
Saturday. Eto yung isa sa mga eventful na day. Eventful naman lahat pero yung imi-meet ko kasi nung day na to, hindi ko nakausap ng 6 months. Nagaway kasi kami and ang naging resulta, hindi na kami nagusap. Pero bago mangyari yun, birthday bash muna ng Papa. Eto talaga ang reason bakit ako umuwi. Nag-sponsor ang Papa ng kalahati ng ticket ko kaya din ako nakauwi. Iyak ako ng iyak nung day na nakausap ko ang Papa tapos nagtatatalon ako. Few days after namin magusap, binook ko na agad yung ticket. Ang saya ko talaga non na makakauwi ako. Nung pumutok yung balita ng Taal (pun medyo intended) at Corona virus, hindi nag-fade yung saya ko sa paguwi. Looking forward pa din talaga ako. So birthday ng Papa and at the same time, retirement day. Kaya extra special and gusto nyang kumpleto kami. I love you Papa and Mama!
So after ng birthday bop, nag-meet na kami agad ni Nick para pumunta sa meeting place. Si Nick na common friend namin, may plano nga kaming pagbatiin ni Xali. To cut the story short, nagbati na kami. Awkward nung una kasi hindi kami nagsasalita sa isa’t isa directly. Si Nick yung super trying his best na pagusapin kami. Tapos sya yung naiiyak, tapos napansin ko parang nagte-tremors na yung pisngi nya. Kinakabahan din kasi sya. Haha. Tapos ramdam naming hirap na hirap na sya. Pero eventually nagusap na din kami kasi ang usapan, move on na lang. Hindi na namin pinagusapan yung details kasi naisip naming magaaway lang pag binalikan pa. Hindi ko alam kung awkward sa kanya pero sakin nung medyo tumagal-tagal na, parang hindi na awkwardness yung nafi-feel ko. Parang medyo shy type na nacoconscious kasi nga ang tagal naming walang communication. Parang hindi awkward para sakin kasi kilala ko naman sya eh tapos feeling ko ang daming stories na dapat naming pagkwentuhan especially yung situation ni Dale (another common friend). At the same time, pinapakiramdaman ko kung okay na ba talaga sya or may something pa kasi sakin wala na. Pero since hindi ko naman ma-figure out, iniisip ko na lang na sana nga okay na talaga. Kung 15 years kami ni Nick magkaibigan, kami almost 18 years. And masaya na magkaron ng kaibigan na ganun katagal.
After magka-ayos, videoke na with the other close friends. Of course namiss kong mag-videoke kasama sila. Sa Canada walang ganun. Boring talaga. Tapos first time kong mag-inom ulit ng hard. After videoke, kain sa tapsihan tapos nag beach trip kami. Dun namin tinuloy yung inuman. Dumaan pa pala kaming 7-11 before sa beach tapos kumuha ako ng TJ hotdog tapos di ko binayaran. Tawang tawa sakin si Nick. Hindi sya maka-move on. Nakatulog na ko sa beach, hindi na din ako masyadong nag-inom. Mga 5AM na ko nakauwi ng bahay. Puyat nanaman!
Sunday, kainan ulit. Since sabi ko sa Papa na seafood ang pinaka namimiss kong kainan, nagset sya ng lunch sa Ancent Seafood Restaurant. Para syang seafood paluto. Sobrang daming seafood! Nakakaconscious kumain at nananaba na nga ako. Lahat napapansin na tumaba ako. Ok lang kasi at least nagiging conscious akong lumamon.
After busog lusog lunch, dinner naman sa Gerry’s Grill with Kenneth’s side of the family. Ang sarap na naman! Namiss ko yung shanghai nila at adobo flakes. Basta Pinoy food okay na okay sakin. After dinner inakit ko ang F Buddies (Nick, Bong, Xali) na lumabas kasi hindi kami masyadong nakapag bonding na kaming apat lang. Nag tsaa kape lang kami sa Anneville (kung san naiwan ko yung phone ko) tapos nung magsasara na yung Anneville, lumipat kaming Cafe Jungle. Eh since 10PM na and kina Kenneth ako matutulog, nakakahiya naman na gabihin ako masyado kasi mapupuyat sila pag-aantay sakin, tapos si Nick eh kailangan na din lumuwas ng Maynila, nag-decide na din kaming maguwian na. Nakakatawa lang lagi pag topic si Mamshie of the decade. Very controversial kasi kaya between sa aming apat lang nao-open yung topic. Pagkauwi ko nagchat lang ako kay Xali na “Happy ako na ok na tayo ulit.” Parang yun na yung closure. Feeling ko kasi may kulay nung nagkita kami tapos biglang usap na lang na as if walang nangyare. So feeling ko kelangan ko syang i-verbalize. Happy din daw sya. Sana naman wag na kaming mag-away. Sabi nga ni Gel matatanda na kami. Tama nga naman.
Yes malapit na kong matapos. Ang next day na idodocument ko is nangyare kahapon, Monday. Grabe ang sarap ng tulog ko kila Kenneth. Ang tahimik kase dun tapos solo ako sa kama. Walang disturbance. Kung hindi pa ako ginising ni Mommy Glo hindi pa ko babangon. Since naiwan ko nga yung phone ko sa Anneville, kelangan namin syang balikan pagkabukas na pagkabukas. Buti naman at mabait yung nakapulot. Gusto ko sanang bigyan ng chocolate kaso wala naman akong dala. Nung kinagabihan kinokondisyon ko na yung sarili ko na wala na akong phone. Na gagamitin ko na lang yung extra phone ni Kenneth. Pero buti na lang napabalik. Umuwi na din akong Pagbilao after lunch. Meron naman kaming spa date ng Mama sa hapon pagkabalik nya ng office. Nakatulog na naman ako habang finu-foot spa ako (natawa ako nung tina-type ko yung finu-foot spa). Umuwi na din kami immediately after. Nood lang ng konting TV tapos natulog na din kami ng Mama. Magkatabi kami matulog kasi yung kwarto ko, ang Papa na ang nag-occupy. Hindi sila magkatabi natutulog kasi malakas daw humilik ang Papa hindi makatulog ang Mama. Dati nga nung kumpleto pa kami dito sa bahay, sa salas natutulog ang Papa. Nasa-sad nga ako nung una pero nasanay na din ako. Pero ayaw kong mangyari yun samin ni Kenneth. Dapat lagi kaming tabi.
And today is another day! Itinerary:
Medyo chill yung day na to kasi nga ang hectic nung mga nakaraang days. Updated si Kenneth sa happenings kasi almost everyday kaming nagvi-videocall. Nakakatawa nung isang gabi kasi nagkkwento ako about sa pagbabati namin ni Xali tapos biglang masisingitan ko ng “granola bars” at “Japan”. Nananaginip ako habang nagkkwento akong nakamulat. Hahaha. Eh pinipilit kong tapusin yung kwento ko kasi fresh pa. Baka may malimutan pa ko. Miss ko na ang kitty cats. For sure miss na miss na ko ni Walnut. Si Cashew kase very walang pake lang. Super rare maglambing.
Nung rare moments na wala akong magawa sa bahay, pumunta ko sa luma kong kwarto. Naghalungkat lang ako ng kung ano-ano. Tapos nakita ko yung wallet ko nung highschool. Ang dami kong nakitang memorabilias. Nakakatawa yung nakita kong papel na nakatupi tapos pag-open ko, song composition ko nung teenage phase ko. Ang cringy eh. Pero ang galing talaga ng sound/music association. Kasi siguro 10 years ko na yung hindi nakikita pero nung binasa ko, alam ko pa din yung tono nung ginawa kong kanta. Nakita ko din yung mga luma kong drawings. Kung pinagpatuloy ko lang yun super galing ko na siguro ngayon.
Okay! Tapos na ang pagre-recall. Feeling ko may di pa ko naisama pero eto yung mga highlights. 8 more days ang makakapiling ko na ulit si Kenneth and kitty cats. Excited nanaman ako! Sana hindi i-ban ng Canada ang mga taong nagtravel from Asian countries. Pota wag naman huhuhu.
Dumating na yung pinakahihintay kong January 2. Pero nung December 31 pa lang, I feel so much better already. Nung tinitingnan ko yung mga New Year photos especially ng mga kapamilya ko, ang saya ko for them. Kita kong nageenjoy sila. May konting sadness kase syempre mas ok na nandun ako; pero walang bitterness. Unlike nung Pasko. Pero nung New Year ang light sa feeling tapos natutuwa akong tingnan yung mga pics ng mga tao. I’m so happy na na-reach ko na din yung state of mind ko na to. Sana wala nang balikan.
Siguro ang isa pa, pag talagang may mga bagay na nillook forward ka, it gives you a purpose. Hindi naman yung tipong very deep na purpose in life. A purpose to go on. Move on. It refrains myself from thinking unnecessary and unhealthy thoughts. So eto yung mga bagay na nillook forward ko as of the moment:
Isa sa mga nakakainis at nakakasad pag nasa ibang bansa ka ay (obviously) yung time difference. Gigising ka sa umaga tapos makikita mo andaming ganap sa Messenger kasi pagabi pa lang sa kanila. Tapos kung kelan may time ka na magreply, mga magtutulugan na sila kasi mga antok na at gabi na nga dun. So maghihintay ako ng matagal na oras hanggang gabi. Looking forward ako lagi na mag-gabi dito kasi umaga na dun, gising na sila ulit. Kaya minsan nagpapakapuyat na lang ako para maabutan ko silang gising para maka-usap ko sila. 😞 Sad.
Para sa friends ni Kenneth, nagbook kami thru Airbnb ng place sa Tagaytay. Maganda yung room pero mahal. For me mahal. Sabi nila mura na kasi 9 pax kami tapos 10k yung accommodation. Syempre hindi ako gagastos ng ganun kalaki. Eh may Airbnb coupon kasi ako na worth 9k so 1k plus na lang binayaran namin. Hehehe.
Naglaro lang sila Xbox most of the time tapos naginom na nung gabi. The next day, may booking naman kami sa Narra Hill. Advance 2nd wedding anniversay celebration namin. Super ganda nung place. Nature trip. Naka-set na yung expectation na walang WiFi and walang TV. Wala naman problema kasi sobrang nakakarefresh yung lugar. Kahit 1 night lang kami dun nabitin kami. Ang ganda ng view nung room namin, masarap food nila, mababait sina ate tapos tahimik lang. Ang sobrang gusto ko sa place nila, paglabas ng room amoy fresh flowers. Parang naka-air freshener yung buong Narra Hill. Ang magical feeling ko may mga fairies na lalabas.
Nung next weekend naman, sa mga friends ko naman. Pero dito lang sa Lucena, videoke lang. After ng 3 hours namin sa Welkin Tower, lumipat na kami kila Benson. Tapos biglang nagpauso si Benson ng mga message-message saming dalwa ni Kenneth. Tapos sobrang natouch ako kasi naiiyak si Benson. Tapos nag-take turns sila sa mga messages nila sakin. Lahat sila umiyak (except Xali) nung nagbibigay na sila ng message sakin. Sobrang napa-aww naman ako dun. Huhu.
Ayoko pa din masyadong isipin ang magiging future namin dun sa Canada. Nakaka-overwhelm kasi isipin. Basta ang iniintindi ko lang eh yung mga dapat namin gawin like magpapalit ng dollar, mag-empake, etc. Pero yung mismong iisipin ko yung pag dun na kami nakatira, na wala kami friends dun at konti lang ang family namin dun, nakaka-sad. Mapapaisip ka for a split second kung talaga bang tutuloy kami dun. Talagang tutuloy naman kami syempre at resigned na kami pareho at kung ano-anong preparation na ginawa namin. Pero di mo lang maiwasan na indi maisip yung mga ganun. Scary talaga ganun talaga.
I’ve been meaning to do this kind of post to just put everything that I want to remember for 2017 in a nugget. So here it is:
Paalam 2017!
Merry Christmas! Hindi ako masyado na-excite nung mga nakaraang days na malapit na ang pasko. Pero nung nasa mga Christmas parties na ko, dun ko uli naisip na December nga talaga ang favorite month ko. Umuwi kami ng Quezon province for Christmas pero 3 days lang. Bitin nga. Ang strict kasi kila Kenneth bawal basta basta mag-leave. So sa day 1 ng bakasyon namin, umattend kami ng binyag ni Leon.
Day 1 – Dec 23: Leon’s Christening & F Buddies Christmas Party
Andun mga friends namin sina Benson, Dimple, Kat Neric, Mcdo. Favorite kong kasama si Benson pag may videoke kasi pareho kaming pasikat. Baka ganun talaga pag nangarap kang maging famous singer pero hindi ka naman naging ganun so dinadaan mo na lang sa videoke. Nakakatawa pa kasi ang hina nung mic kaya hindi kami mapakali ni Benson. Bothered na bothered kami na hindi naririning ng mga tao yung kanta namin. Pag alis ni Benson, kachikahan ko lang si Dimple and Kat about HS life. Mga naging crush, ex, naka-away, naka-fling, kung sino bang pinakagwapo sa batch na to, mga katangahan, kung ano ano pa.
Tapos nagtext na Xali about sa Christmas party naming F Buddies. Dinadramahan pa namin yung dalwa ni Bong and Nick kasi hindi nagpaparamdam.
Tapos ok na sinundo na ko ni Nick kila Lee. Nagsuggest sya ng videoke so syempre payag na payag naman ako at nabitin ako kumanta kaya napunta kami sa Welkin Tower. Naka-ilang skip kami ng F Buddies Christmas party through the years kaya medyo big deal na natuloy kami netong year with exchange gifts and all.
Ayun masaya lang kami tapos nung pahuli nag iyakan. Nakakatawa. First time ko makita umiyak si Bong. Si Nick siguro mga second time (hindi kasali yung mga fake cries nya). Ako cry baby naman talaga. Si Xali lang ang strong siguro kasi hindi naka-inom. Parang sya lang ang pinaka matinong kausap nung gabing yun. Haha. Almost 5AM na kami natapos. Hindi ko na namalayan ang oras. Si Ian at Kenneth sumuko agad tulog sa kotse. Basta ang mga tanda kong tidbits ng pinagdramahan namin: Pag si Bong ay may gustong i-share about sa life nya, hindi na nya iisipin na babarahin lang namin sya. Tapos si Nick naman, ittry nyang hindi na maging super OA sa pagka-neutral pagdating sa mga opinions nya. Parang yun lang naman ang laman nung ilang oras naming dramahan.
Day 2 – Dec 24: Diaz Christmas
Siguro mga past tanghali na kami nagising. Sumaglit lang kami sa SM bumili ng gift wrappers tapos pumunta nang Pagbilao. Tumambay lang ng konti at gumawa ng oobleck. After nun, umuwi na ulit Lucena (around 10PM) pumuntang RGR kila Lee, tapos pumuntang bayan kila Lola tapos sa Site kila tito Joey then umuwi na sa bahay. Nasweetan ako sa gift ni Kat Sister kase art related. Super na-appreciate ko. Yung gift ni Kenneth na Kindle (na ako din ang bumili) on the way pa. Super excited na din ako dun ang tagaaal.
Day 3 – Dec 25: Merene Christmas Party
Last day na namin sa Quezon tapos luluwas na din pa-Manila ng hapon. Kelangan umuwi ng medyo maaga para hindi ma-traffic. Pero mga past 5PM na din ata kami nakaalis. Mga past 10AM na ata ako nagising tapos kelangan ko pa magbalot ng mga gifts. Isa pa lang nababalot ko. Pagka gising ko direcho agad ako sa taas para magbalot. Eh 11AM daw kasi kelangan nandun na sa Pagbilao sa mga Mommy. Pagdating namin sa Pagbilao ng mga 12NN, mga tulog ang tao. Sila Ate Gigi pala galing din Manila.
After kumain (sarap nung pata tim at carbonara), games naman. Kahit ang tanda ko na tuwang tuwa pa din ako makisali sa games. Pinaka favorite ko yung musay kasi kahit matatanda agawang agawan. Na-injure pa yung likod ko kasi napasalpok sa kuya. Work from home tuloy ako ngayon. Para akong nabugbog. After games, intermission number ni Illysa. Nagprepare daw sya ng 6 na sayaw (pero sabi nya sakin nung isang araw 4 lang daw so nadagdagan pa haha). Sabi ni Ate Beng2 gabi gabi daw nagppractice ng sayaw si Illysa para sa Christmas party. Haha. After sayawan, gift giving na tapos kailangan na namin umalis. Huhu. Sinisigawan kami ng “Boringggg!”. Ayoko pa talaga umalis pero yun nga, kesa mapagod magdrive si Kenneth baka biglang abutin ng sobrang traffic. Naiyak ang Mommy nung gift giving kasi naaalala ang Daddy. First Christmas namin na hindi kasama ang Daddy. 😔
So yun ang Christmas 2017 namin. Fun and emotional. Injured ako sakit talaga ng likod ko parang feeling ko pa ay kinakapos ang hinga ko. Pagka gising ko lang ngayon saka ko naramdam yung sakit.
Sa Friday ay uuwi ulit kami for New Year naman. Sa Pagbilao naman kami magbabagong taon. Yun ang setup namin. Christmas kila Kenneth then New Year sa amin. Wala pa akong namimiss kahit isang New Year sa bahay kaya sobrang importante sakin ng New Year. Tsaka hindi kasi kami naghahanda ng Pasko, New Year lang talaga. Ang Papa pala hindi ko na nakita nung uwi namin kasi duty, sa New Year na lang daw. Then may slumber party din kami nila Isabelle and Illysa. Haha.
Sounds good, right? And this includes plane tickets, airport fees, accommodation, food, a pocket WiFi, a trip to Universal Studios Japan and a few souvenirs. But a little disclaimer, I just have to say that this isn’t easy. You need to have the stars aligned in your favor to be lucky enough and get the cheapest flight, to not be choosy and book the cheapest (but still decent) accommodation, and be patient enough to do some research to score some deals (ticket discounts and vouchers).
I actually didn’t spend ₱18,000 because I bought a lot of stuff for my online shop called RanShoppe (shameless plug) and I also did some art tools hunting for my artsy projects (for watercolor painting and calligraphy – check out Dust Designs if you’re interested) (yeah, another shameless plug). But not everyone has an online shop and not everyone has this art hobby, so all the money I paid for those things doesn’t count. Some of you may think that this is a joke and say that the ₱18,000 could just cover the plane tickets and terminal fee alone. But as I’ve mentioned earlier, you have to be really lucky to get a roundtrip ticket for just ₱2,400 like I did (thanks to GetGo). But even if the circumstances are different for you now, I think you can still pickup a couple of money saving tips with this trip. So this is how I managed to do it:
Visa Application (₱950)
For the second time around, I applied for my Japan visa via Reli Tours and Travel agency because they have the cheapest handling fee. Luckily, I was granted a multiple entry visa for this trip. Yay!
Roundtrip Tickets (₱2,400) + Terminal Fee (₱1,620)
I booked my ticket via Cebu Pacific using my GetGo points. At that time (maybe 7 months before our actual trip), GetGo held a promo. For only 10 points, you can book a one-way ticket to any country you want (so 20 points for a roundtrip ticket) and all you had to pay for is the travel taxes and web admin fees which amounted to ₱2,400. If you have a gazillion points, you can also have the option to pay the taxes and fees with those points so you can basically fly for free. I had about maybe 15,000 GetGo points at that time because I kept on converting my BPI Real Thrills Reward Points to GetGo points. You can do this as well if you have a credit card and love traveling. If you can cover the base fare with just GetGo points, all you have to do is pay for the taxes.
Accommodation via Airbnb (₱2,650)
I stayed in Japan for 7 days so that’s just ₱450 pesos per night! Some person gave me a referral link and that includes a ₱1,000+ voucher discount for my booking. You can also get an additional discount from Airbnb for a one-week stay. I came with four of my friends on this trip so what I did was, I gave them my own referral link and they got the same discount. I’m going to share with you my link as well if you also want to get that P1,100 discount on your first booking with Airbnb which is: www.airbnb.com/c/gleniza.
We stayed at Four Letter Words Hostel which is a very humble and straightforward accommodation. All the basics are available: comfy sleeping nooks, fast WiFi, hot showers, it’s also in a great location plus you get an entertaining and very kind host. He even offered us a free stay on our next trip to Japan! He said that we can stay there for as long as we want and bring some friends. I honestly don’t know what more could you ask for.
Pocket WiFi via Klook (₱1,615 – only ₱230 per day)
This I think is optional for some people. But I like renting a pocket WiFi when traveling to Japan. Their train lines can get pretty complicated so I always have to look up train stations and the appropriate fare for each train ride online. When navigating, the site I always go to is called Hyperdia. This amount could get much cheaper if you’re traveling with your friends or family since you could just split up the total rental fee. I was given a 7GB data allowance and I only consumed around 4GB during my whole stay.
Kansai 3-Day Pass via Klook (₱1,990)
I got a 3-day pass since I planned on traveling to Nara, Kyoto and Kobe. You can opt for a 2-day pass which is a couple hundred cheaper if you want to leave out Kobe in your itinerary. But going to Nara and Kyoto is highly highly recommended! In my case, I lost my pass when we were in Kyoto so I had doubts to go to Kobe the next day. So it’s up to you if you would like to get a 2 or a 3-day pass. Klook also offers promo codes, and since I’m a first time Klook user, I was able to get roughly 15% discount when I purchased the pass and pocket WiFi. I just used the promo code GETKLOOKD (not sure if this is still active though).
As you may notice, I kept on thinking of ways to get discounts in every purchase I make for this trip. That’s what I meant when I said that you got to have patience. Research first before making hasty (and expensive) decisions. Ok next:
Universal Studios Japan ticket via Klook (₱3,380)
I didn’t really visit USJ during this trip because I had the chance to go there last year. But my friends did so I included it here. I was busy buying stuff in Don Quijote while they were enjoying their USJ visit. I think last year, we spent ₱3,500 for our USJ ticket; so booking via Klook is a bit cheaper. And as you may already notice, Klook really helped us a lot with this trip. It’s very convenient that we can book all these things with just one app. Aside from convenience, the most important thing is that it’s cheaper.
Transportation to and from Kansai International Airport (₱850)
I included this separately because traveling to and from the airport is pretty expensive. From the airport, we just rode a train going to Tengachaya station which is just a 10 to 15-minute walk from our hostel. It was quite a long walk because we had our luggages in tow. But it’s much easier since we don’t have to transfer train stations.
Tourist Spots (Almost Free)
With our Kansai Passes in hand, we toured around Kyoto, Nara and Osaka for cheap. So all we need to set aside are the entrance fees for the different shrines, temples, etc. But the great thing is, most of the entrance fees for some of the great tourist spots are free! I think I only shelled out ₱200 when I went to Osaka National Museum of Art. It would have been another ₱200 when we visited Kinkakuji (Golden Pavilion) but our good friend Irving took care of that (Thanks Irving!). But still, it’s just a couple of hundred pesos and the rest of them are free! Let me show you around:
Nara
Kyoto
Osaka
Food (it depends)
This is somewhat tricky because different people have different appetites. In my case, I can go having only two meals per day; but I’m always tempted to buy desserts (which can get a little expensive). And it also depends on your food choices because some restaurants are really pricey (like when we craved for katsu). Your best bet for a filling but inexpensive meal is at gyudon restaurants. It’s a good thing that everything is somewhat still fresh from my memory so I can give you a general food price guide when eating out in Japan.
Souvenirs (₱400-500)
The above amount can buy you a keychain, maybe two fridge magnets, and one pouch of Kit Kat. So if you have a lot of friends and relatives requesting for their pasalubongs, or if you want to try all the different flavors of Kit Kat and other Japan goodies, adjust this amount accordingly.
And that’s it! So a sample itinerary would be:
I hope this helps! Enjoy your Japan trip in the near future!
Gleniz Da Menace 