Sabi ko na nga ba eh magiging okay-ish na din ako after. Pagkatapos ko dun sa January 2 blog post ko, nanood kami ng Star Wars ni Kenneth pero nakatulugan ko yung The Empire Strikes Back. Isa ako sa konting percentage ng tao na hindi pa napapanood ang Star Wars. So since nakatulog ako kagabi feeling ko yun lang ang gagawin namin ni Kenneth maghapon. Baka matapos namin yung buong franchise ngayon.
Para naman hindi puro depressing stuff ang nandito, eto yung isa sa mga bagay na nillook forward ko. Baka lumipat na kami ng apartment next month. Yahoo. Baka 2-BR yung kunin namin pero titingnan pa sa budget. Halos kapresyo kasi nung apartment namin ngayon pero bagong bago tapos merong in-suite laundry at dishwasher. Tapos yung usual na ref, stove at microwave meron na din. Kaya perfect time na lumipat. At ang pinaka importanteng part, it’s pet friendly!! Excited na ako para kina Cashew and Walnut. Ang struggle lang is mag-disassemble ng mga malalaking furniture. Pero ok lang it’s gonna be worth it. Sana okay talaga dun sa apartment na yun. Kaka-excite hihi.
Kahit mostly okay na ko ulit, may mga stragglers pa din na kailangan kong gawan ng action pero dine-delay ko. Katulad nung portfolio para makapasok ako sa Digital Media Design program. Kelangan kong galingan pero siguro magstart na lang ako after kong umattend nung information session sa January 8. Isa pa eh yung approval ng leave ko sa February. Hindi talaga ko pinayagan kahit unpaid leave. May isa pang option akong ita-try pero pag hindi pa din, magreresign na ko. Kaya dapat ko nang ayusin yung online shop ko para may income pa din or maghanap ako ng online job.
Eto namang mga to eh somehow within my control. Talaga lang na pag nawala ako sa mood or nadepress ako, nawawalan ako ng ganang gumalaw. Kaya kelangan kong mag snap out of my current state at mas maging positive. Maghanap ng inspiration at magisip ng maayos. Kasi kung hindi, para akong hinihigop ng dilim at lungkot and as a result, nawawalan ng pakinabang. Ang grim pero yun talaga ang naffeel ko nowadays. Usually parang tatawanan ko lang or gagawin kong light ang mga bagay bagay pero kelangan ko tong i-address. Akala ko pa naman puro happy thoughts tong post na to pero ito na lang siguro yung one last hurrah ng pagkadepress ko. Feeling ko on the verge na talaga ako sa depression pero kita ko pa naman yung liwanag sa dilim. Haha grabe bakit ganito na kong magsalita. Usually hindi ko ine-entertain yung ganitong thoughts pero baka makatulong pag sinusulat ko. Parang andito ako sa state na nasakin yung decision kung hahayaan ko akong lumubog or magiging malakas ako para labanan yun. And I’d like to think of myself as a strong person. Sobrang madidisappoint ako sa sarili ko pag hahayaan ko to. Madami naman akong dapat ipagpasalamat at may mga tao pa din namang hindi disappointment sa buhay ko. Kelangan mo talagang magfocus sa liwanag o dun sa positive and really try to magnify it. Wag mong hahayaang mag-fade. Okay! I think na-sort out ko na ng maayos ang mga nasa isip ko at alam ko namang equipped ako para labanan ang pangit na parte ng sarili ko. Seryoso muna tayo ngayon.
Gleniz Da Menace 