tangina kanina pa ko nagiisip ng short story o kahit ‘character sketch’ man lang wala talaga ko maisip. parang natatawa lang ako sa mga naiisip ko. gusto ko kaseng maging isang magaling na writer. pero hindi ako magaling sa gawa-gawang storya. mas madali saken yung nagkekwento lang. kahit gano pa kadetalyado. pero ang hirap gumawa ng short story. ayan bigla ako may naisip. itutuloy ko na lang yung napanaginipan ko dati.
nagiinom sila sa isang maliit na bahay. gawa lang sa kahoy. simple lang. parang halos kubo na. tas hindi ko alam yung ibang parte ng bahay basta ang nakikita ko lang eh isang malaking bintana. gabi nun. nagiinom lang sila dun. masaya sila. pero hindi ko lam pinaguusapan nila. parang mahal nila ang isa’t isa. sigurado pala. na mahal nila ang isa’t isa. tapos hindi ko alam kung ba’t sila tumalon dun sa bintana. basta parang ang pagkakakita ko eh magka-hawak sila ng kamay habang sabay silang tumalon sa bintana. di ba sabe ko nga kanina malaki yung bintana. kaya kasya sila dun. mababa lang yung bintana kaya di sila nasaktan.
tas sa labas ng bahay eh kagubatan na. parang isolated lang yung bahay na yun. parang sila lang ang may alam kung san yun. sakto sa kanila yung kanta ng keane na ‘somewhere only we know’. tas nung nakatalon na sila palabas nung bintana eh tumakbo sila sa kagubatan. parang apak pa nga sila ih. tas magka-hawak pa din sila ng kamay. hanggang dito lang yung panaginip ko. try kong ituloy.
tas inexplore lang nila yung kagubatan. siguro first time nilang makalabas ng bahay kahit any time naman eh pwede silang lumabas dun sa bahay na yun. siguro nakainom sila kaya naisipan nila na lumabas. first time din siguro nila maginom nun. san kaya galing yung alak nila. wala ding nakakaalam. sila lang. ang misteryoso naman nung dalwa. tapos mukang nasisiyahan naman sila sa pageexplore ng gubat. madameng puno. walang wild animals. ayoko ng may wild animals. gusto ko relax lang. may nakikita silang mga aliptaptap. tuwang tuwa si..ano kaya pangalan nung babae..uhmm. crea na lang. parang creatinine lang. haha. tas yun tuwang tuwa si crea dun sa mga alitaptap. first time nya kaya makakita ng alitaptap? uhmm hindi siguro. baka nakakita na din sya last week nung minsang nakatambay sya sa may bintana nila. nakita nya siguro sa malayo. tas ngayon nakita na nya up close and personal. haha. tuwang tuwa na nga sya. tas nakita ni…ano kaya pangalan nung lalake. uhmm..sodiu na lang (pronounced as ‘soju’). parang sodium lang. haha.
eh di nakita nga ni sodiu na tuwang tuwa si crea sa mga alitaptap. sinubukan nya manghuli. kahit isang alitaptap lang. tas ilalagay nya dun sa maliit na garapon na nasa bulsa nya. oo may garapon dun sa bulsa nya. ewan ko din kung bakit all this time eh may maliit syang garapon sa bulsa nya. baka ganun lang talaga sya. eh di sinubukan nya manghuli. lalo tuloy naiinlab si crea kay sodiu. tapos nakahuli na nga si sodiu ng alitaptap. hindi lang isa. dalwa pa. tas nilagay na nya dun sa maliit na garapon.
uuwi na kaya sila after? parang gusto ko na sila umuwi. la na ko maisip eh. tumakbo ulit sila papunta dun sa bahay nila habang magkahawak ulit ang kamay. nasa kabilang kamay ni crea yung maliit na garapon na may dalwang alitaptap. kelangan nilang butasan yung garapon kase nabasa ko na kaya nailaw ang alitaptap eh may isang klaseng kemikal ang alitaptap na nasa katawan nila na pag nagkaron ng interaction sa oxygen eh mag-gglow.
* Copy pasted from my old blog. Forgive my jeje writing style.
Gleniz Da Menace 